Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 19

Illin
17
Þorbjörg Sveinsdóttir reis öndverð gegn vana-skoðun-
inni, og fór snemma að leggja orð í með, þá er rætt var
um landsmál Jjau, er efst voru á dagskrá þjóðarinnar. —
Rit og ræður Jóns Sigurðsson las lnin kostgæfilega, þegar
hvíldir frá skyldustörfum leyfðu. — Af bróður sínum,
Benedikt, sem hún unni hugástum, nam hún margan
fróðleik og þáði margar skýringar um málin. — Með
þessu móti aflaði hún sjer glöggs skilnings á aðalatriðum
þeirra. — Þegar svo var komið, var tunga Þorbjargar ekki
bundin lengur. — En eins og við var að búast af svo skap-
ríkri konu, hugmyndaauðugri og mælskri, bar mál henn-
ar fremur vott um eld hjartans en kulda höfuðsins. —
Var henni þar öll vorkunn, því að fyrir hugskoti hennar
stóð ættlandið eins og sá lítilmagni, er hinn sterki hafði
haft sjer að leik að misbjóða öldum saman, bótalaust.
Mælska hennar frægði málstað Jóns Sigurðssonar eins
ört og hún ófrægði frammistöðu andstæðinga hans, og
lagði hún margt eitt brennandi beiskjuorð í þeirra garð.
— Urðu fyrir þeim skeytum einkum hinir konungs-
kjörnu menn á Alþingi. — Þorbjörg sást lítt fyrir, til
hvorrar handar hún vóg. — Var J^að Jrví ekki að undra,
Jdó mælska hennar árnaði henni óvinsælda meðal þeirra,
er hún ljek harðast, því heldur sem nærgætni í leiknum
Ijet ekki nærri eins mikið til sín taka og kraftatökin.
En J)að virtu að minsta kosti sumir við hana, og vel
flestir, ef til vill, að hún var jafn-ódeig, jafn-berorð upp í
opið geð J^eirra eins og fyrir aftan bakið á Jjeim.
Og Jsegar tímarnir fóru að leiða Jjað í ljós, og menn
gengu í þeirri trú, að þessi kona, ef hún vildi beita sjer,
ætti undir sjer Jrað traust hjá almenningi, að hún gæti
haft meiri áhrif á þingkosningar en nokkur annar
Reykjavíkurbúi, Joá fór óvildarveðrinu að slota, Joví öll-
um ljek liugur á Joví, að ltafa heldur með sjer en að egna
upp á móti sjer — Þorbjörgu Sveinsdóttur.
Alt lífsstarf Þorbjargar var helgað Jjví, sem hún áleit
2