Hlín - 01.01.1959, Page 24

22
Hlín
annar ástfólgnasti vinurinn, frænkan og fósturdóttirin,
Ólafía, sem var augasteinninn liennar og yndi og aðstoð
öll hin efri ár.
Kærleikurinn fellur aldrei úr gilcli. — Kærleiksminn-
ing hennar lifir áfram, ekki einungis ástvinunum ná-
komnu og heimilum þessa bæjar og hjá konum þessa
bæjar, sem hún tengdi traustum fjelagsböndum, heldur
Jifir kærleiksminning hennar áfrarn hjá allri hinni ís-
lensku þjóð. — Þorbjörg Sveinsdóttir var sá kvenskörung-
ur, að þjóðin öll minnist þess með hlýjum fögnuði, að
ættjörðin getur enn alið slíka dóttur. — Þeir sem hafa
heyrn og sjón af því sem gerist í landinu, kenna þess, er
þeir heyra dánarfregnina, að hjer er brostið heitasta
hjarta íslands dætra.
Kærleiksminningin geymir ættjarðarást hennar og
jafnrjettis- og frelsishugsjónir, og þá eins hjartagæsku
hennar, hjálpfýsi og líknarlund við alla bágstadda.
Það var svo einkennilega líkt henni jDetta, sem síðast er
komið til vor úr huga hennar: Hún gerir ráðstöfun til
þess að brjóta tískusiðinn við útför sína í dag. — Eftir
óskum hennar og bæn snúast nú virðingar- og kærleiks-
merkin við útför hennar upp í líknarstarfsemi, sem með
vaxandi krafti á að geta staðið um ókomnar aldir í bæjar-
íjelagi voru, einmitt til styrktar Jreim konum, er hún
vann mest og best fyrir á æfinni. — Það er hin síðasta
kærleikskveðja hennar til vor, og er oss skylt að taka
þeirri kveðju vel. — Kærleiksminningin er dýrðlegasti
kransinn á hinni blómlausu kistu. Og sá krans visnar
ekki.#)
*) Blómsveigasjóður Þorbjargar Sveinsdóttur var stofnaður
til styrktar fátækum sængurkonum í Reykjavík og tók til
starfa 1904.
Líkkista Þorbjargar sálugu var sveipuð svörtum flauelsfeldi.