Hlín - 01.01.1959, Síða 35

Hlín
33
Ólafsdóttir og Þórður Jónsson, eru mörgum íslendingum
að góðu kunn, og hafa nú bæði verið sæmd heiðursmerkj-
um íslenska ríkisins fyrir aðstoð við íslendinga í Höfn.
Jeg fór strax að vinna hjá dönsku fólki, til þess að
verða góð í má'linu, en dönsku las jeg áður, en jrað er sitt
hvað að lesa mál og tala það, en Jiað var vitanlega höfuð-
skilyrði að geta talað og skilið málið, helst fljótt. — Þessi
tími, þangað til jeg komst inn á sjúkrahús, fanst rnjer
ákaflega leiðinlegur, jeg sá varla að sólin skini nje að
trjen væru græn og garðarnir í blómaskrúði. — En von
bráðar komst jeg inn á sjúkrahús sem nemi, og Jrá giaðn-
aði nú heldur til, mjer fanst jeg vera alsæl að vera byrj-
uð. — Og Jdó stundum væri erfitt og manni fyndist stund-
um maður órjetti beittur, þá var þetta góður og nauð-
synlegur skóli og ekkert munað á eftir nema Jrað, sem
gott var til manns gert. Jeg tók gott próf frá Kommune-
spítalanum eftir ár. — Það var í munnlegu, en verk-
legt tók lengri tíma, eða l/z ár í viðbót.
Jeg gat fengið stöðu sem hjúkrunarkona við Sundby-
Hospital, að námi loknu, en langaði þá Iieim, og rjeðist
til Hjúkrunarfjelags Reykjavíkur í heimahjúkrun, og á
jeg frá þeim tímum margar ánægjulegar stundir og
margar endurminningar um ágætisfólk. — IÞarna var jeg
nokkur ár, en fór Jrá til Hjúkrunafjelagsins ,,Líkn“ í
Reykjavík. — Það ætlaði ])á að stofna Berklavarnarstöð
Líknar og kostaði mig til Danmerkur og Svíjrjóðar, svo
jeg gæti lært af samskonar starfsemi Jrar — og það var
sannarlega nauðsynlegt. — Hjá Líkn vann jeg þangað
til jeg giftist.
Það var ánægjulegt að starfa hjá „Líkn“, en mjer er vel
1 jósf, að hægt miðaði, og voru til Jress fleiri en ein ástæða,
sem ekki verður lijer rætt um, en stöðin átti eftir að
verða virkur þáttur í útrýmingu berklaveikinnar eins og
til var ætlast, og liefur „Líkn“ notið mikilla og góðra
krafta, ágætra lækna og hjúkrunarkvenna. — Nú er stöð-
in einn liður í Heilsuverndarstöð Reykjavíktir.
3