Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 36

34
Illin
Oft liugsa jeg um og er þakklát fyrir, hvað við höfðum
gott starfsfólk á Hvoli. — Langoftast var það ágætt fólk,
sem ljet sjer heill heimilisins varða. — Margir ágætir
unglingar voru hjá okkur, sem altaf halda trygð við okk-
ur. — Þess er gott að minnast nú á þessum tímum, þegar
margir tala um upplausn á flestum sviðum."
Þannig líkur þeim þætti, sem frú Oddný sendi mjer í
svarbrjefinu. — Mjer fanst þessi þáttur svo fróðlegur og
góður aflestrar, að ekkert frá mínu eigin brjósti gæti þar
við jafnast, og því sjálfsagt að birta hann hjer með æfi-
atriðunum og með ræðu þeirri, sem hjer fer á eftir.
MÆLT FYRIR MINNI
Oddnýjar Guðmundsdóttur, læknisfrúar frá Stórólfs-
hvoli, í kveðjusamsæti því, sem Rangæingar hjeldu þeim
læknishjónunum, frú Oddnýju og Helga Jónassyni, við
brottför þeirra úr Rangárhjeraði. — Samsætið var haldið
í fjelagsheimili Austur-Landeyinga að „Gunnarshólma“
4. ágúst 1956.
Kæru læknishjón!
Háttvirtu áheyrendur!
í dag hefur verið mannaferð mikil um Rangárþing,
ekki í þeim erindum að leita læknis, heldur til þess að
kveðja iækni og læknisfrú, sem oftsinnis áður hafði verið
leitað til, með hinum besta árangri. — Hið mikla fjöl-
menni, sem hjer er samankomið, staðfestir það, hve mikil
ítök heiðursgestir vorir liafa átt í hug og hjarta ykkar,
góðir Rangæingar!
Enginn má sköpum renna, hvort sem líkar vel eða
miður. — Þegar sköpin eru mönnunum andstæð, vekja
þau hrygð. En þegar sköpin eru slík, að örlagadísirnar
gerast velviljaðar, birtir jafnan í hugarheimi og fögnuð-
ur ríkir í hjarta. — Vjer söknum brottfarar læknishjón-
anna, Helga Jónassonar og frú Oddnýjar Guðmundsdótt-
ur, og hefðum sem lengst viljað hafa þau meðal vor, en