Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 43

Hlín
41
glæsimennsku Þórunnar og heimilinu yfir höfuð. — Þór-
unn var trygg og vinföst, skrifaðist á við vini sína hjer
heima meðan hún lifði, og sendi okkur í Mjóadal oft
smágjafir. — Hún var mjög hamingjusöm í sínu hjóna-
bandi. — Einu sinni sagði hún í brjefi til móður minnar:
„Mjer datt aldrei í hug, að jeg yrði eins hamingjusöm í
mínu hjónabandi og jeg er, vegna harðlyndis míns og
kaldlyndis." — Jeg held að þarna hafi hún ekki sagt satt
um sjálfa sig, eða að hún liafi þá falið þessar lyndiseink-
unnir sínar vel, og haft fullkomið vald yfir þeim, og lýsir
það best gáfum hennar. — Aldrei urðum við systurnar
varar við annað hjá henni en góðvild og mildi, hún var
altaf g'löð og góð við okkur, og eins var það meðan systir
mín var hjá henni í Aars.
llörn læknishjónanna voru 3, sem upp komust: Ingi-
björg er læknir, Guðrún skólakennari og Árni læknir. —
Fjórða barn þeirra var stúlka, sem fæddist berklaveik, og
dó fljótlega eftir að hún sá dagsins ljós. — Þórunn var þá
búin að vera berklaveik um lengri tíma, bæði meðan liún
gekk með baxnið og áður. — Þegar hún sá, að hverju
stefndi með heilsu sína, sagði hún: „Verði Guðs vilji, í
blíðu og stríðu.“
Hún andaðist 30. júllí 1911. — Börn læknishjón-
anna voru öll ung, þegar móðir þeirra dó og Ingi-
björg amma þeiria háöldruð. !Þar var líka Stefán, faðir
læknisins, svo það var mikið áfall fyrir f jölskylduna.
Þegar Þórunn var ung, dreymdi móður hennar, að hún
sæi hana andaða liggja á líkfjölunum. — Þá hafði hún
yfir þessar Ijóðlínur frá eigin bijósti í draumnum: „Nú
ertu föl á fjalir kaldar lögð, ljólan mín skæra og heimil-
isins gleði."
Ingibjörg var mjög vel greind kona. — „Ágætisgáfum
gædd,“ sagði Sigurður bróðir minn um hana ,eftir að
hann var í Aars. „En hefur ekki hugmynd um það sjálf,
hve gáfuð hún er.“
Stefán læknir skrifaði minningarorð um konu sína á