Hlín - 01.01.1959, Side 52

50
Hlín
Hún fjekk aldrei nokkurn opinberan stuðning við
uppeldi barna sinna, en hún naut að vina sinna og frænd-
1 iðs, svo sem að framan er greint.
Bergljót Sigurðardóttir var meðalkona að vexti, hárið
Ijósjarpt, augun blágrá, svipurinn mildur og greindar-
legur, framúrskarandi prúð í framgöngu, fórnfús og óeig-
ingjörn. Góðum gáfum gædd, fróðleiksfús og víðlesin,
eftir ástæðum. Hún var prýðilega að sjer í íslensku máli,
talaði vel dönsku og las hana og önnur skandinavísk mál,
ritaði snotra hönd. Hún hafði laglega söngrödd og unun
af söng og hljóðfæraslætti, var ljóðelsk og kunni mikið
af ljóðum utanbókar, söng oft eða raulaði við verk sitt,
þegar hún var ein eða aðeins með börnum sínum. Hún
var mjög verklagin, vandvirk, þrifin og snyrtileg. Hún
var trúrækin og treysti guðlegri vernd og handleiðslu.
Hún var ómannblendin, en henni varð vel til vina, og
átti hún á Akureyri marga góðkunningja og vini og var
henni það mikill styrkur í erfiðri baráttu, meðan kjör
hennar voru þrengst. Hún hafði næmt auga fyrir fegurð
náttúrunnar, dýra- og jurtalífi, og átti marga ánægju-
stund við að dást að fjölbreytni hennar.
Síðasta þriðjung æfi sinnar var hún fremur heilsuveil,
en þó verður að telja, að hún hafi þá lifað við góð kjör
með dætrum sínum á Akureyri.
Hún andaðist 10. ágúst 1942, tæpra 08 ára að aldri, og
hvílir í Laufáskirkjugarði.
Ritað á Patreksfirði 2. jóladag 1955.
Jóhann Skaptason.
Eftirmáli.
Eins og Jóhann sýslumaður getur um í minningarorðum um
móður sína, rjeðist Bergljót sem húsvörður að Barnaskóla Ak-
ureyrar 1914. — Þar hófust okkar kynni. Jeg var þá skólastjóri.
>