Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 56

54
Hlin
Valdemar hreppstjóra Pálssyni, ágætum manni, sem um
langt skeið var einn a£ helstu forystumönnum sveitar
sinnar, og fóru þau skömmu síðar að búa á hluta af
Möðruvöllum, en tóku við allri jörðinni árið 1918. — Þar
bjuggu þau síðan við rnikla rausn, þangað til sonur
þeirra tók við búinu, eftir að ýmis opinber störf gerðu
manni hennar það nauðsynlegt að dvelja á Akureyri
mikinn hluta ársins. — Fyrst voru þau þó aðeins að vetr-
inum á Akureyri, en síðustu árin lengst af, enda þótt þau
teldu ávalt heimili sitt á Möðruvöllum.
Guðrún Jónasdóttir var ein af þeim konum, sem hlaut
að verða hugstæð öllum, er kyntust ihenni náið. Hún var
í hvívetna vel af Guði gefin, fríð sýnum, glaðlynd og
sköruleg, og sópaði að henni, hvar sem hún fór. Gáfurnar
voru óvenjuskarpar, og tilsvör hennar nrörg svo snjöll og
sjerkennileg að unun var að. Hún var glöggur mann-
þekkjari og fór fátt fram hjá henni, sem gerðist í kring-
um hana. Það var eins og hún þekti hvern mann, sem
hún sá, að instu hjartarótum. — Fegurðarskyn hennar var
mikið, og þá komu skærir glampar í augun, ef þau mál-
efni bar á góma, sem henni þótti yndi um að ræða. Sjer-
staklega hafði hún mikla gleði af fögrum ljóðum, enda
var faðir hennar vel skáldmæltur, og mun hún hafa líkst
lionum í því að elska þá íþrótt.
Eins og auðsætt er, gaf lífið henni þó ekki mikið tóm
til að sinna þeim hugðarefnum, þar sem hún hóf á ung-
um aldri umfangsmikinn búrekstur með manni sínum og
hafði í sambandi við hann ótalmörgum verkefnum að
sinna, eins og títt er um sveitakonur. Auk uppeldis barna
sinna kom það í hennar hlut að stjórna fjölmennu heim-
ili og standa fyrir þeirri miklu risnu, sem fylgdi því, að
sívaxandi þungi opinberra starfa hlóðst á herðar eigin-
manns hennar. Og þar sem heimilið var þar að auki
kirkjustaður, var þar ávalt fult hús gesta og aðkomu-
manna, auk heimilisfólksins. Var henni sýnt um að fagna