Hlín - 01.01.1959, Side 60

58
Hlíri
grjót og klufu, hjuggu það síðan í hæfilega stóra steina,
sem notaðir voru ti'l bygginga kjallara íbúðarhúsa. — Á
þennan hátt aflaði Kristinn sjer nokkurra tekna, enda
gerðist þess full þörf fyrir tíu manna fjölskyldu, en Krist
inn var maður verkhagur og iðjusamur. — Og þó efni
væru af skornum skamti tókst þeim hjónum þó að afla
heimili sínu framfærslu án allrar utanaðkomandi hjálp-
ar. — Það tók líka brátt að færast í betra horf eftir því
sem börnin uxu.
Börn þeirra Jijóna, Ólafíu S. Jónsdóttur og Kristins
Ásgrímssonar eru þessi: Hannes, starfsmaður hjá Reykja-
víkurbæ, kvæntur Helgu Þorvaldsdóttur. — Ingveldur,
ekkja, var gift norskum manni, Jóhanni Berg að nafni,
og á búsetu í Noregi. — Þórunn, gift Gunnari Oddssyni,
starfar við lyfjabúð í Reykjavík. — Jón, ekkjumaður, átti
Önnu Halldórsdóttur. Hann vinnur lijá Slippfjelaginu í
Reykjavík. — Guðmundur, kvæntur Ingibjörgu Stein-
þórsdóttur. Hann er starfsmaður við Reykjavíkurhöfn. —
Guðbergur, dáinn fyrir nokkrum árum. — Hann var
kvæntur Steinunni Kristmundsdóttur. — Guðbjörg, gift
Sæmundi Gíslasyni, lögregluþjóni. — Þóra, ógift.
Öll eru þessi systkini búsett í Reykjavík, að Ingveldi
undanskilinni.
Strax eftir fæðingu var Ólafía mjög heilsulítil og því
framfaralaus. Sagði hún svo eftir móður sinni, að er hún
var 13 vikna hafi hún aðeins verið 13 marka þung. —
Gekk þetta svo nærri móður hennar, að hún var jafnvel
farin að óska þess,að dauðinn ynni það miskunnarverk að
losa þetta litla og veikburða blóm hennar við þessar sí-
feldu þjáningar og þá hugarkvöl, er það var móðurinni
að horfa þannig á barn sitt dag eftir dag. En faðir hennar
gaf þó aldrei upp alla von um bata — og batinn kom, þó
með nokkuð einkennilegum hætti væri.
Svo bar við, að móðirin lá sem oftar andvaka eina nótt
í rúmi sínu. Sjer hún þá að baðstofuhurðin opnast og
inn gengur svartklæddur maður með barðastóran hatt á