Hlín - 01.01.1959, Side 62

60
Hlín
i'riður og gleði gagntaka sig. — Allir eriiðleikar hurfu
samstundis úr liuga hennar, en ánægja og lífsþróttur
gagntaka hverja taug. — Síðan leystist myndin upp og
Óláfía heyrði aftur hinn sjerkennilega þyt fara um húsið,
en hún reis á fætur styrk og endurnærð.
Svo var það þriðja og síðasta atriðið, sem hún sagði
mjer frá. — Eins og áður getur voru börnin átta, svo ekki
var að furða, þó stundum yrði þröngt í búi. — Maður-
inn hennar var um þessar mundir á sjó. — Þá var það dag
nokkurn, að enginn eyrir var til að kaupa fyrir til kvöld-
matar. — Voru þá ekki önnur úrræði, sem hún sá, en að
fara á fund fátækrafulltrúans og biðja um hjálp lil brýn-
ustu nauðsynja. — Henni var það að vísu mjog um geð,
en umhyggja fyrir börnunum mátti sín þó nteira. — En
þegar hún var að leggja upp í þessa för, og var komin
spölkorn frá húsinu, fann hún 25 aura á götunni. — Við
þennan fund breytti Ólafía ferðaáætlun sinni. Fyrir þessa
aura gat hún þá fengið nægilega saðningu handa heimili
sínu til kvöldverðar, og fór því í brauðsölubúð og keypli
brauð. — Nóttina á eftir kom maður hennar í land, og var
þar með sjeð fyrir þörfum heimilisins í bili. — Og aldrei
síðan þurftu þau hjón að leita styrktar hins opinbera til
framfærslu heimili sínu. — Börnin fóru smátt og smátt að
ljetta undir með afkomuna og liagur heimilisins að
blómgast.
Þess skal að lokum getið, að Ólafía var ákveðin trú-
kona, enda myndaði hún sjer yfirleitt sjálfstæðar skoð-
anir um hvert mál. — Greindin var skörp og samúðin
mikil, mönnum og málleysingjum til handa, ásamt kær-
leiksríku hugarfari. — Um iheilsufar sitt í bernsku hafði
hún eftir móður sinni, en enginn sem Ólafíu þekti, getur
efast um, að hún skýrði rjett og satt frá í öllum greinum,
svo vönduð var hún til orða og verka.
Jóhann Kr. Ólafss., Litla-Skarði, Stafholtstungum, Mýras.