Hlín - 01.01.1959, Side 70

68
Hlin
einhverjir borið gæfu til að hagnýta sjer fagrar og hollar
lífsvenjur, er felast í sannri fórnarlund.
Þegar Þórarinn Björnsson, skólameistari á Akureyri,
ávarpar stúdenta sína síðastliðið vor vitnar hann í orð
Einars Benediktssonar:
„Þitt verðmæti gegnum lífið er fórnin."
Og hann færir rök fyrir því, að sönn fjelagshyggja hlýt-
ur og verður að eiga rætur í fórnarlund, eða því hugar-
þeli, sem getur látið á móti sjer vegna annara. — Hann
álítur, að það sjeu ekki fyrst og fremst efnahagsvandamál-
in, sem hrjái vora þjóð, þó mest beri á því í ræðu og riti,
heldur sje það eigingirnin, sem ætíð krefst meira og
meira og verður aldrei fullsödd — fær aldrei nóg, jsað er
hennar eðli, og þess vegna getur hún aldrei skapað
ánægju — gert menn hamingjusama.
Þetta er þeim ljóst konunum, sem vinna við Maríu-
skólann á Sjálandi. Þær vita sem er, að fórnin er ein af
þörfum mannssálarinnar, án hennar verðum við eigin-
girninni að bráð, ef svo mætti segja.
Þetta ættum við að íhuga í fylstu alvöru í hvert sinn er
vjer leggjum út á nýja „vetrarbraut". — Og þó ekkert
annað hefðist upp úr skólanum ykkar, góðu stúlkur, en
það, að þið hefðuð fundið mikilvægi þess að vera öðrum
til blessunar, þá væri mikið fengið.
PRESTKVENNAFJELAG ÍSLANDS.
Guðrún Þórarinsdóttir, Saurbæ á Hvalfjarðarströnd.
Hinn 27. júní 1956 sátu prestkonur víðsvegar að af
landinu veislu hjá Steinunni Magnúsdóttur, biskupsfrú.
Þar kvaddi frú Anna Bjarnadóttir, Reykholti, sjer