Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 92

90
Hlín
að dansinn hefur þrifist alla tíð, að undanskilinni langa-
föstu livert ár — og verið iðkaður af fólki á öllum aldri.
Fyrir nokkrum árum var einn atkvæðamesti forsöngv-
ari Færeyinga blindur, ungur maður. — Má svo vera enn,
að ekki sjeu þar aðrir gleðimenn fremri en fakob blindi.
Þess skal geta, að dansinn er ekki aðeins framinn á
gleðimótum, heldur þykir hann sjálfsagður eftir að mar-
svínavaða hefur verið sigruð, en slíku er enn fagnað í
Færeyjum eins og hvalreka var fagnað á íslandi, meðan
fólk óttaðist enn skort og hallæri. — Sjövotir og ataðir
hvalablóði dansa grindveiðimenn, örir og þreyttir eftir
bardagann við grindadrápið, og minnir það veraldar-
menn nútímans á stríðsdansa frumstæðra þjóðflokka.
Hjer skulu sögð nokkur atriði úr frásögn Páls Paturs-
sonar áðurnefndri, þau atriði, sem einkum sýna hvernig
siíkur þjóðdans er frábrugðinn samkvæmisdansi:
Færeyskir þátttakendur voru 20 og höfðu æft saman
nokkra daga áður en haldið var til Noregs. — Fyrsta
kvöldið komu þeir til Kristjánssands í Noregi. — „Um
kvöldið sýndum við nokkra dansa í skrúðgarðinum, en á
eftir dönsuðu bæði Norðmenn og Færeyingar.“ — Er þá
átt við þjóðdansa, því Norðmenn hafa ekki aflagt þá með
öllu, en þó eru þeirra dansar ekki nær því eins þjóðlegir
og þeir færeysku.
„Daginn eftir var farið til Kóngsbergs, þar sem við
skoðuðum svo margt, sem tíminn leyfði, móttökur og lilý-
leiki var þar ekki síðri. — Hjer var altur dansað og við
mikinn fögnuð. — Ungmennafjelagið tók á móti okkur.
— Á báðum stöðunum voru Færeyjum og Færeyingum
fluttar margar góðar ræður og við beðin fyrir kveðju
heim. — Einkum voru menn þakklátir Færeyingum fyrir
að hafa varðveitt svo vel dans sinn, en það hefur orðið til
þess ,að Norðmenn hafa nú endurheimt sína dansa að
nokkru .— En að því vann mest, á sínum tíma, Hulda