Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 111

Hlín
109
ekki, en mig henti ekkert slys. — Vel gekk yfir Lindá og keyrt
vestur í Grafarlönd. — Litið var yfir landið, en jeg hugðist
sofna í bílnum mínum, sem ekki varð, en misti af að sjá yfir
Grafarlöndin. — Næst var áð við Miðfell, gengið austur yfir
það og skoðaður leitarmannakofi. — Nú blasti við Möðrudals-
land. — Þá jeg gekk ofan fjallið mælti jeg við gamla fjallahetju:
„Hvar var farið yfir Jökulsá hjer 2. des. 1917?“ — Hann sýndi
mjer það. — Jeg leit þangað, sem jeg hugði Möðrudal standa
og færði þangað í huganum heita, þögula þökk og bað forstjón-
ina að blessa það heimili. — Næst var áð við Pjeturskirkju við
Hrauntagl. Þar var hitað kaffi, og loksins gat jeg sofnað í
grænni laut. Þvílík endurnæring! — Jeg spratt á fætur, fór inn
í Álfahöllina. — Þar sat skáldið okkar á Arnarvatni og ritaði í
höfuðbókina.
Haldið áfram að Klaustri, farið ofan í jörðina um stóran stíg.
— Mig hrylti við undirdjúpinu, en þó fróðlegt að sjá það. —
Þar var dansað um stund. Jeg hallaði mjer að þakinu á býlinu
og mjer flaug í hug: „Mun piltunum þykja eins skemtilegt, að
dansa við stúlkurnar í buxum og í kjól?“
Mörg vitleysan flýgur gegnum syfjaðan haus.
Er nú keyrt um Austarselsheiði. — Sessunautur minn frá
Lindá hefur dvalið sín fyrstu bernskuár á Austaraseli. — Hann
hefur frætt mig um skin og skugga bernskuminninganna á
þessum stað. Því umhverfis mig er fult af fræðaþulum. — Uppi
í „boddíinu“ á bílnum er sungið og jeg greini hreina og skæra
rödd „Stjörnuauga11 minnar, sem jeg kallaði svo, þá hún var
barn.
Mjer finst hvert rúm vel skipað í bílnum mínum, og færi
þeim öllum þökk fyrir samveruna! — Síðast er áð í Náma-
skarði. — Birta kvöldsólarinnar ljómar yfir vatni og sveit. —
Jeg vonaði að einhver í hópnum mælti nokkur orð að skilnaði.
— En það varð ei. — Fyrst átti að þakka upphafsmanni farar-
innar, Jónasi Hallgrímssyni, bónda í Vogum, svo fararstjóran-
um, og síðast og best bílstjórunum, sem lögðu á sig afar mikið
erfiði og dýr tæki í langa og erfiða ferð. — Eitt var athugunar-
vert: Sólskin og logn alla leið. — Allir frískir og enginn bíll
bilaði. — Jeg vona að ferðin verði okkur dýrmætur geisli, sem
lýsir okkur það sem við eigum eftir ólifað. — Þökk sje þeim
anda, sem ríkti yfir okkur þessi þrjú dægur.
Gleðilegan og farsælan vetur eftir þetta sólríka sumar!
Flutt á Slægjufundi um veturnætur haustið 1939.
Ásrún Árnadóttir frá Garði.