Hlín - 01.01.1959, Blaðsíða 113
Þegar jeg ákvað að verða ljósmóðir
Jóhanna Friðriksdóttir.*)
Það var vorið 1913. — Jeg hafði olt minst á þetta við
móður mína, sem var Ijósmóðir, en svar hennar var jafn-
an hið sama: „Þú getur ekki valið þjer verra.“ — Og við
það sat.
Svo var það kvöld eitt í júnímánuði þetta vor, sólskin
og brakandi þurkar höfðu gengið dag eftir dag, var því
Jrað ráð tekið að hreinsa túnið á nóttunni, Jrví Jrá var þó
ætíð rakt í rót. — Þetta kvöld fór jeg með hrífu inína út á
tún, og átti nú að hæta upp ljelegt dagsverk.
Að litlum tíma liðnum kemur sendimaður framan úr
sveit að sækja móður rnína, og fór hún, en jeg hjelt áfram
verki mínu. — Að litlum tíma liðnum kemur annar mað-
ur, utan af Strandarenda, í sömu erindum. — Vegalengdir
voru þarna miklar, en nú er búið að skifta Jiessu umdæmi
í þrjú, Jnátt fyrir síma, l)íla og bættar samgöngur. — Ekki
var til neins fyrir manninn að fara lengra í þeirr von
að fæðing væri afstaðin í fyrri staðnum. — Hann varð að
fara til baka, og í annað umdæmi að leita hjálpar, og
*) Það hefur komið til orða að safna drögum að og gefa út í
bókarformi „Þætti úr lífi og starfi íslenskra ljósmæðra“, eftir
því sem efni og frásagnir fást. — Væri vel, að sem flestar Ijós-
mæður segðu sögu sína. Líka yrði það vel þegið, að fá frásagnir
af þeirri kynslóð, sem horfin er, því víða lifa sagnir, þó sjálf
sögupersónan sje horfin af sjónarsviðinu. — Jeg heiti nú á allar
ljósmæður og aðra, sem lagt gætu lið, að ganga í þetta „Björg-
unarstarf".
Jeg vil leyfa mjer að segja hjer lítið brot úr minni eigin sögu,
og vona að aðrir láti svo ekki sitt eftir liggja.