Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 114

112
Hlín
var það löng leið. — Jeg horfði á eftir raanninum með
lausan hestinn, og hjet því þá, að mjer heilli og lifandi,
að ekki skyldi jeg verða svo fleiri árin, að geta ekki tekið
á móti barni, ef á lægi. — Jeg tók aftur til vinnunnar,
náttfall var mikið, og jeg Ijet hreinsunarhrífuna ganga
hiklaust og ákveðið þessa nótt, og um haustið fór jeg í
Ljósmæðraskólann.
Námstíminn var þá sex mánuðir. Skólinn var til Itúsa
í Þingholtsstræti 25. — Guðmundur Björnsson, landlækn-
ir, var þá aðalkennari, kendi 1 jósmóðurfræði 4 líma í
viku, og auk þess stóra bók unt meðferð ungbarna. —
Mun öllum vera sú ágæta kensla minnisstæð. — Við vor-
um 12 skólasysturnar. Var hópnum skift niður milli
hinna þriggja lögskipuðu ljósmæðra, sem ]>á voru í
Reykjavík, þeirra Þórunnar Björnsdóttur, Þuríðar Bárð-
ardóttur og Þórdísar Carlquist. — Og var það okkar verk-
lega kensla að vera með Jjeim við fæðingar. — Jeg var
meðal þeirra, sem nutu kenslu hjá Þórunni Björnsdóttur,
og á jeg henni mikið að þakka.
Margs er að minnast frá þessum vetri, en frá því einu
segi jeg hjer, að allar vorum við útskrifaðar með prófi
sem lærðar ljósmæður, og fórum allar út um land. — Jeg
man í svipinn eftir í? úr þessum hópi, sem enn þann dag’í
dag eru lögskipaðar ljósmæður í því umdæmi, sem þær
tóku þá, og ættu þær að hafa sögu að segja.
Flestum mun minnisstæð fyrsta förin sín til fæðandi
konu, þar sem maður á að standa einn með alla ábyrgð-
ina, og oft margra klukkutíma, ef ekki sólarhringsferð,
eftir lækni, ef á þarf að halda.
En lánið er jafnan það, að flestar fæðingar ganga vel
og eðlilega. — Fyrsta verk 1 jósmóðurinnar er því að gjöra
sjer sem besta grein fyrir því, livort ekki rnuni alt með
eðlilegum hætti, og sje svo, að bíða og sjá hvort náttúran
muni ekki hjálpa sjer sjálf, og grípa ekki fram í fyrir
henni að óþörfu. — Oft var naumast litið á heilsufar
þungaðrar konu, fyr en að fæðingu kom, og var þá oft í