Hlín - 01.01.1959, Síða 119

Heimspeki hversdagslífsins
Þýtt úr dönsku.
Enn á ný grúfir skammdegið yfir, og opni maður dyrnar
seint að kvöldi, er alt umhverfið horfið í kolsvart myrkur, og á
morgnana, þegar maður vaknar, situr myrkrið enn að völdum.
— Maður leitar í myrkri morgunsins og í sínu eigin hjarta eftir
svari við spurningunni um hvað orðið sje af þessu ári, sem
fyrir stuttu síðan var ungt og bjart, nýbyrjað ár. — Á dagatal-
inu eru aðeins örfá blöð eftir, árið er orðið gamalt og grátt og
maður sjálfur eldri. — Það rignir ekki, það snjóar ekki, en
vetrarhimininn legst eins og farg yfr dimma jörðina. — Það er
hvorki dagur nje nótt. — Inni í húsunum gleyma menn að
slökkva ljósið, og úti læðist refurinn um þokusveipðan ás,
áhyggjulaus, eins og enn væri langt til dags. — Hann leitar að
hagamúsum og sest með skottið hringað utan um lappirnar,
litast um og virðir fyrir sjer hvernig þokan fyllir dalinn.
Grátt, bara grátt. Það væri hægt að mála það alt með þrem
litum: Hvítu, svörtu og ofurlitlu af fölgulu í vott grasið, þar
sem fasanarnir spígspora og tína fræ af visnuðum stönglum,
sem döggin drýpur af við hvert kropp. — þó þeir sjeu svona
nærri manni, er vart hægt að greina þá frá dökku umhverfinu.
Aðeins þegar þeir hreyfa sig mótar fyrir þeim líkt og þoku-
hnoðrum, sem klofnað hafi út úr sortanum og hreyfist nú af
sjálfsdáðum.
Svo óskýr og svefndrukkinn er desemberdagurinn úti í sveit-
inni, að við þorum varla að tala upphátt. — Rjett utan við
gluggann hvíla sofandi villiendur með nefin falin djúpt í dún-
mýkt vængsins.
Árið er orðið svo gamalt, að það getur ekki lengur haldið
augunum opnum, það mókir og lætur dag og nótt renna saman
í eitt. — Sjálfur getur maður heldur varla opnað augun til fulls,
en það sakar ekki, því í djúpi hugans geymir maður árið, sem
nú er senn liðið: Alla þess daga með þeirra morgunbjarma og
kvöldskuggum, og þegar maður andar að sjer útiloftinu, skynj-
ar maður, ekki aðeins hið gamla ár heldur og alt sitt líf, og sjer
hina glöggu líkingu með árstíðaskiftunum og sínu eigin lífi:
Vor, sumar og hinn mildi vetur. — Líkingin verður ennþá