Hlín - 01.01.1959, Síða 125

Hlín 123
enn í dag happaglappa aðferð liðanna daga fulloft ráða
stefnu okkar.
Enn erum við hálfgerð Jijarðmannaþjóð. Sumstaðar
ganga jafnvel nautgripir um óræktarlönd okkar. Ein og
ltálf miljón sauðfjár reikar um lieiðar landsins. Takmark-
ið er sagt tvær miljónir fjár á sumarbeit, tvær miljónir
soltinna sauða til að jeta upp nýgræðinginn og sparka
upp grassvörðinn. hetta er framtíðin, framtíð hinna
skammsýnu. Sagan um græðgina í fiskinn, svo stefndi til
þurðar á miðunum, er að endurtaka sig með sauðfje á af-
rjettarlöndum. En þar verður erfðara að færa út land-
helgismörkin. Við vitum Jítið um frjósemi íslensku lieið-
anna annað en, að sauðfje okkar lieldur til þar á sumrin
og kemur þaðan oft í góðum holdum á haustin. Og því
þá ekki að reka ennþá fleiri á afrjett, uns aðeins kemur
smælki í leitirnar, eins og gerðist með fiskinn? Munurinn
er þó samt nokkur. Sjórinn fer ekki burtu — en soltið
eða liálfsoltið fje er viðbúið að gangi svo nærri grassverð-
inum, að lrætta verði á, að liann springi og moldin smám
saman blási svo, eða hún skolist burtu.
Landið fýkur. Lítum á upplönd Árnes- og Rangár-
vallasýslna. Sje rnoldin ekki þegar fokin, er lrún á góðri
leið, sennilega fyrst og fremst vegna olbeitar liðinna alda.
En við skulunr ekki lralda, að þetta sjeu tvö einstæð
dænri, síður en svo. Förum vestur unr land, norður og
austur. Allsstaðar blasir sama myndin við, nroldarbörð og
berar klappir, landeyðing og jafnvel landauðn sunrstaðar.
Ein skemtilegustu sveita í nágrenni Reykjavíkur er
norðan Þingvallavatns og sunnan. Það eru aðeins rúm-
Jega 50 ár síðan enn var talað unr skóg í þeirri sveit. Og i
dag? Lágvaxið og rytjulegt birkikjarr, þar senr best er,
moldarflög og gróðursnauðir melar annarstaðar. Enn sjá-
um við árangur þúsund ára búskapar á íslandi. Enn í dag
sjest sama lrjarðmenskan og fyr á öldum. Sama rányrkjan.
Sami hugsunarhátturinn: Við lifunr ekki um aldur og ei-
Jífð. Já, það má nú segja, að nrenn lifi lrjer fyrir líðandi