Hlín - 01.01.1959, Síða 133

F1 ó 11 i
(Sögubrot.)
„Mannsandi, hvernig verður þú beislaður og taminn?
Litli káti foss, hjálpaðu mjer. Lyftu ólgandi og vonsviknum
huga mínum! — Því skvaldrar þú svo hátt og kæruleysislega,
þegar jeg þrái næði? — Veistu ekki að jeg er skáld, og kem
til þín til þess að hugsa.“
En fossinn í læknum hlær ljett og hjartanlega, rjett eins og
hann vilji segja: „Ert þú orðinn skáld, Litlikútur? — Þú sem
hljópst að heiman út í hina miskunarlausu veröld, yfirfulla af
vjelaskrölti og vopnagný. — Hafðirðu mikið næði til þess að
hugsa ,meðan eyðingaröflin toi’tímdu skólunum, sem þú lærðir
í, og heimilum og lífi meðbræðra þinna? — Hvað gerðir þú
hinum hrjáðu til bjargar? Notaðir þú gáfur þínar og mentun til
þess að koma vitinu fyrir þá valdasjúku, er siga saklausu fólki
gegn saklausu fólki? — Hjálpaðirðu fólkinu til að rísa gegn
herskylduþrælkun ? “
„Þjer ferst trylti foss, þú sem flýtir þjer til sjávar til liðs við
eyðingaröflin, sem þar eru að verki, þar leggur þú til þinn litla
skerf við hamfarir hafsins. — Hvað hefur þú sökt mörgum
skipum og grandað mörgum mannslífum og orsakað mörg tár?
Mundu ekki þau tár nægja til að fleyta stórum skipum?“
„Svei, Litlikútur, þetta veistu að er ekki sanngjarnt. — Til
mín ertu kominn til að leita hvíldar og friðar frá ógnum þeim,
sem mannsandinn hefur skapað. Þetta mikla afl, sem er mátt-
ugra öllum náttúruhamförum í eyðileggingu sinini. Veistu ekki
að jeg lýt mínum vissu lögmálum. — Þið mennirnir brjótið
lögmál lífsins, þess vegna fer illa fyrir ykkur, máttur ykkar er
svo mikill, að hann raskar þeim lögmálum, er jeg lýt. — Hugs-
anir ykkar eru margfalt máttugri en hamfarir náttúrunnar.
Þær eru svo máttugar að þið gætuð skapað himnaríki hjer á
jörðu, aðeins ef þið hættuð að hatast. — Jörðin geymir gnægð
auðæfa, er nægja öllum börnuum hennar, í stað þess að skifta
þeim rjettlátlega, glatið þið þeim.
Þið sem eigið fjölda skóla ,er foreldrar og for-foreldrar reistu
9»