Hlín - 01.01.1959, Side 142

140
Hlín
sumardvalar. — Mjer hefur oft dottið í hug, að hyggilegt vseri
fyrir kaupstaðarkonur, sem eiga kunningja í sveit, að koma
sjálfar með börnin og vinna að störfum, úti og inni, því allstað-
ar er þörfin mikil fyrir vinnukraft.
En ef þið hafið börn í sveit, þá fyrir alla muni sendið þeim
ekki stórar sendingar af sælgæti, því þau hafa svo gott fæði,
nýmeti og nóga mjólk, vantar ekkert. — Heimsækið þau ekki,
eða truflið þau með símtölum. — Best að lofa börnunum að
vera í friði, lofa þeim að kynnast sveitalífinu og hugsunar-
hætti sveitafólksins, það getur orðið þeim hollur skóli síðar í
lífinu. — Góð heimili venja börn á að hirða um sitt og ganga
vel um alt. — Heiðbjörl.
Jólabrjef frá frænda mínum erlendis, eftir móttöku Hlínar
1958: — Já, þetta er 40. árg. „Hlínar". — Það eru þau 40 ár,
sem milli okkar standa, hjer um bil upp á dag, þú fædd 14. okt.
og jeg 16. okt. — Eftir því ætti jeg nú að vera að setja af stað
áþekt tímarit og halda því út, aleinn í 40 ár, eða hvað það
verður hjer frá, skrifa það og kosta. — En hjer er ekki um
neinn samanburð að ræða og verður aldrei slíkt afrek af minni
hendi, og þó er þetta aðeins einn liður í öðru starfi þínu.
Þú nefnir útsendingu „Hlínar“: „Pokar og kassar sendir frá
Akureyri." — Vel man jeg slíka poka, er skilað var af ein-
hverjum inn í forstofuna heima og fyltu hina örlitlu forstofu. —
Svo var það okkar verk, krakkanna, að ná í „sveitakarlana11,
svonefndu, og láta hvern fá sinn pakka, og svo þeir aftur að
dreifa í sitt nágrenni. — Ágætt dreifingarkerfi, eins og hefur
líka sýnt sig, og ódýrt! Við höfðum gaman af. — Seinna kom
svo símtal til föður míns, það var frá Halldóru: „Jeg er að koma
á morgun, og langar til að mega gista hjá ykkur.“ — Mamma
segir: „Hamingjan góða, hvar á hún að vera?“ — Lítið hús fult
af börnum, einfaldur matur, en umsvifamikill og kannske
vandlátur gestur. — Enginn tími til stefnu.
Svo kom Halldóra eins og hvirfilvindur, í íslenskum búningi,
svuntur, bönd, snúrur, silfur o. s. frv. — Og talaði mikiið
fyrir sínu máli. — Opnaði farangur sinn, sýndi marga muni.
Ræddi um ferð sína og áform og „Hlín“, sem okkur krökkunum
þótti aldrei neitt varið í, en skildum þó að átti einhvern rjett á
sjer, með þeim áhuga, sem á bak við stóð.
Hún kallaði saman fund, þaut hús úr húsi, hjelt kannske
smásýningar á farangri sínum (sýnishornum), talaði við kon-
urnar, fann að, hvatti, leiðbeindi, ljet karlmennina hafa sitt
líka.