Hlín - 01.01.1959, Qupperneq 150

148
Hlín
ljóð, en þau, sem gáfu sálinni unað. — Jeg hef verið að hugsa
um þetta nú, þegar verið er að reyna að minna á Jónas og hans
heittelskuðu ljóð, sem urðu eins og lofsöngur æsku okkar. —
Ástin og lotningin fyrir þeim urðu eins og stjörnur á heiðum
himni. -— Og í rauninni voru þeir ríkir, sem höfðu borið gæfu
til að höndla þessa fegurð og geyma hana í huga og hjarta. —
Kannske æskan verði nú líka svo lánsöm að geta tekið á móti
þessum fjársjóðum, sem altaf standa til boða, meðan íslensk
tunga er töluð?
Frá Sambandi Austur-Skaftfellskra kvenna vorið 1959: —
Við hjeldum okkar aðalfund seinast í maí og var hann hjerna
hjá okkur í Lóninu. — Var þar meðal annars rætt um hin nýju
ákvæði skattalaganna, þar sem heimilað er að taka tillit til
sjertekna giftra kvenna. — Einnig með tilliti þeirra tekna, er
kona aflar heimili með þátttöku í framleiðslustarfi. — Þar
undir hlýtur að heyra búskaparstörf, því þáttur sveitakvenna
í búskapnum er engan veginn lítill.
Hjer í Lóni var einnig haldinn sambandsfundur búnaðar-
fjelaganna í maí, og sáum við kvenfjelagskonur um veitingar
fyrir fulltrúana á þeim fundi.
Sunnlensk sveitakona skrifar vorið 1959: — Jeg hygg að hinni
íslensku þjóð sje einskis meiri þörf en vaxandi Guðstrú og
meiri bænrækni, og að ekkert móðurhlutverk sje eins áríðandi
og það að vekja og glæða trú barnsins á Guð og venja það á
bænasamfjelag við hann. — Hamingja og framtíð barnsins er
best trygð með því. — Margir þjást af ótta við eitt og annað, og
ekki síst börn. — Ef þau geta ekki trúað eða skilið, að æðri
vernd sje til, vantar öryggi og fótfestu í lífinu. Þau finna ekki
hinn rjetta tilgang lífsins. Vinnan verður þeim böl, trúmenskan
einskisverð, en nautnir og skemtanir, sem sóst er eftir, leiðir til
algers auðnuleysis.
Jeg er búin að hafa mörg börn og unglinga á mínu heimili
nú um 40 ára skeið — auk minna barna — telst til rúmlega 40.
Hafa einkum, eða aðallega, dvalið yfir sumarið, sum frá 7—16
ára aldurs. — Það hafa verið góð börn og unglingar, sumir nú
þjóðkunnir. — En mjer hafa líka verið sendir vandræða ungl-
ingar, sem hefur vakið hjá mjer þá meðvitund, að mikil hætta
sje á ferð, ef foreldrum, eða öðrum uppalendum, gleymist —
eða skilst ekki — að nauðsynlegast er að glæða Guðstrú í sál-
um barnanna, skapa þeim friðsæl og reglusöm heimili, og kenna
þeim að vinna eftir aldri og orku. — Vinnan göfgar manninn. —
Jeg veit að áður fyr var margt barn og unglingur þjakað um
of, og hafði þá ekki altaf nóg til síns viðurvæi’is. — En jeg er