Hlín - 01.01.1959, Side 160
158
Hlin
Fjórum gengur fótum á
faðir minn á Grænalandi,
heimili mitt hitta má
á heldur slæmu bandi.
Sig — mundur — bjöm — hóll.)
Aðalbjörg Jónsdóttir, Öngulsstöðum.
GÖMUL ÞULA.
Nú er að ræða um vindinn þann, sem vatnið æsti.
Vatnið það, sem eldinn slökti.
Eldinn þann, sem vöndinn brendi.
Vöndinn þann, sem hundinn hýddi.
Hundinn þann, sem folald beit.
Folald það, sem kapallinn átti.
Kapal þann, sem kerlingin átti.
Kerlinguna, sem karlinn átti.
Karlinn þann í Byrgi bjó.
Pottinn braut,
Eldinn sló,
Timbrið hjó,
Tálið smó,
Hrísið dró.
Sá var smiður, sem
tágarhúsið til bjó. — G. S.
Bráður kemur vetur,
og blíðvindur þagnar,
blessuð sólin lækkar,
þig hræði, — en herði,
heilnæm tæra loftbylgja
frostsins þjer verði. —
Gullnir vendir mánans
þig gleðji og hressi,
Aldrei vetrarstormur
það kuldana magnar. —
Aldrei frost og myrkur
þig angri nje græti,
ástúð pabba og mömmu
þjer jafnan það bæti.
geisla-bjartar stjörnur
þjer hvíldina blessi!