Morgunn - 01.06.1924, Qupperneq 30

24
MORGUNN
en Ricliet hugsar sér kana, þá fyrirbrigSalieild, sem liann
minnist á. En að því mun eg víkja lítið eitt síðar.
Tilgangur minn með því að benda ykkur á ummælin eftir
Itiehet er sá að koma ykkur í skilning um, að þið lendið að
minsta kosti í góðum félagsskap, þó aö þið farið að gera ykkur
í liugarlund, að líkamningar kunni að gerast. Ef þið eruS
lirœdd um, að þið gerið ykkur eitthvað hlægileg með því að
gera ráð fyrir slíkum firnum, þá leyfi eg mér að fullyrða, að
enginn þarf að fyrirverða sig fyrir að halda, að það kunni
að geta gerst, sem prófessor Richet staðhæfir að sé vísinda-
lega sannað.
Eg geng að því vísu, að hneyksli það, sem varð í Kristjan-
íu vorið 1922, hafi spilt fyrir þessum tilraunum okkar í hug-
um sumra manna. Ut af því þykir mjer ástæða til að segja
þetta:
Eg held ekki, að nokkur maður, sem vit hefir á rannsókn
á svo nefndum líkamlegum fyrirbrigðum, meti það að neinu,
sem borið var út frá Kristjaníu gegn Einer Nielsen. Eg var
utanlands þegar sú alda reis, og las daglega svívirðingarnar,
sem á manninum skullu. Eg átti ekki kost á að sjá neitt annað'
en ófrægingahliðina, og eg las megnið af því, sem í blöðunum
stóð. Samt var mjer það ljóst, aS ekki hefðu einu sinni komið'
fram nein líkindi fyrir því, að Einer Nielsen hefði beitt nein-
um svikum. En hitt þóttist eg sjá, að „rannsóknarmennirnir“
hefðu hagað sér af þeirri vanþekking og fljótfærni, sem ekki
verður bót mælt. Þessi áhrif höfðu frásagnir Norðmanna á
mig. Og eg verð að lýsa yfir því stærilæti, að eg er sannfærður
um, að svona leit eg frá öndverðu á málið, af því að eg hafði
meira vit á þess konar rannsóknum en norsku vísindamennirnir.
Eg gerði nokkura grein fyrir skoðun minni á málinu í Morgni
eftir að eg kom heim. Síðar fékk eg að vita, að lík skoðun
þeirri, sem eg hafði, kom ómótmælt fram á þingi sálarrann-
sóltnarmanna í Yarsjá — að Kristjaníu-rannsóknin væri mark-
leysa. En þegar eg ritaði greinina, sem stendur í Morgni, vissl
eg það ekki, sem eg veit nú, að í frásögn Kristjaníu-mannanna
vantar atriði, sem stórmiklu máli skifta, svo að það fer að