Morgunn - 01.06.1924, Síða 33

MORGUNN
27
inu, sem hefir komiS fram hér í bænum gegn þessum tilraun-
um. Eg furíSa mig á því, aS menn, sem vilja láta telja sig
hei'ðvirða menn, jafnvel menn, sem segjast bera guðsríki fyrir
brjósti framar öllu öðru, hafa gctað feugið af sér að breiða út
um bæinn, munnlega og á prenti, svívirðingar um mann, sem
þeir geta eldd með noklcru móti vitað nema sé saldaus — eins
og hann lílca er. Eg segi eins og einn af beztu lælcnum þessa
lands sagði við mig hér um daginn: „Mér er óslciljanlegt, að
nokkur maður slculi geta óslca’ð þess, aS þetta gerist eklci.“ En
það virðist svo, sem sumir trúræknustu mennirnir óski þess
innilega. Það er haft eftir einum merkismanni úr þeim hópi,
að altaf leggist kirkju guðs eitthvað til, og að nú hafi hann
sent þann fundarmann til þess a‘ð varðveita söfnuð sinn, sem
stofnaði árangri tilraunanna og heilsu miðilsins í hættu. Eg
■er ekkert að lá eða dæma þennan hugsunarhátt. Eg geri ráð
fyrir, að hann stafi af umönnun fyrir guðsríki. En hins get
eg ekki bundist að láta þess getið, að þessir menn hljóta að
hafa alt aðra hugmynd um guðsríki en eg.
Hvað er það sem hér hefur verið að gerast? Hvað eru
þessar svonefndu líkamningar, sem við höfum fengið að sjá?
Eg ætla ekki að fullyrða neitt um það. En eg ætla að
benda á, að tilgáturnar eru tvær.
Önnur er sú, sem prófessor Richet hallast aö og nokkurir
fleiri. Þeir halda, að einhver hluti af vitund — eða við getum
sagt sál — miðilsins myndi lílcama úr útfryminu, enda sé lífs-
afl í því sjálfu fólgið. Þeir halda ennfremur, að einhver hluti
af vitund miðilsins renni svo saman við þessa nýju skepnu, að
hún geti hugsaö og talað þessa stuttu stund, sem hún er sýnileg.
Þessar eru skýringar þeirra manna, sem fyrir hvern mun
vilja komast undan andahvggju slcýringunni. Einn af þeim er
prófessor Richet. En í svo milclar ógöngur kemst hann með
sínar skýringar, að hann finnur sig lcnúðan til að lcannast við,
að langt um líklegra sé, að sum spíritistislcu fyrirbrigðin stafi
frá ósýnilegum verum, en að þau stafi frá miðlunum eingöngu.
Hann getur að eins elclci hugsað sér, að þau stafi frá fram-
liðnum mönnum. Efnishyggjan hefir náð því valdi á honum,