Morgunn - 01.06.1924, Qupperneq 105

MORGUNN
99
að kalla hann þetta sarna. JEn úr því varð „tunni.“ Með þeim
hætti fékk hann nafnið.
Árið 1907, 12. okt., eftir að Yilhelm var dáinn, ól frú
Guðrún stúlkubam, og var þá mjög veik af mislingum. Fyrstu
nóttina eftir að barniö fæddist dreymir hana, að barnið er
horfið, og henni fanst það vera sér alveg tapað.
Þá líður dálítil stund og Yilhelm kemur með barnið í
gráum drengjafötum og segir: „Ekiii var eg lengi að gera
kerlingu Tunna aö strák.“
Frúin þóttist noldiuð ánægð í draumnum út af því að
hafa fengið barnið aftur; samt finst henni, að drengjafötin
fari eldd litlu stúlkunni sinni jafn-vel og hún hefði á ltosið.
Stúlkan dó 10 vikna gömul. En rúmu ári síðar, 24. nóv.,
eignaðist hún dreng.
— Frú Guðrún lrveðst hafa verið á öllum almennu fund-
unum hjá Mr. Peters hér í Reykjavík, og á öllum fundun-
um segist hún hafa fengið einhverja sönnun.
Þegar búið var aS slíta einum fundinum, en Peters ekld
farinn frá borðinu, sagðist hann verða að segja frá því, að
liann heyrði kallað:
„Yilhelm! Vilhelm!“
Ein kona, sem liafði mist bróður sinn með þessu nafni,
hélt, að við hann kynni að vera átt. En lýsingin kom ekki
heim við þennan. bróður* hennar.
Þá fór Peters að herma eftir, hvernig þessi maður gengi.
Nú hafði göngulag Vilhelms Hanssonar verið mjög einkenni-
legt, því að hann var hjólfættur; og í stað þess að vera
kyr, þegar hann stóð og talaði viS menn, steig hann alt af
fmm á fótinn. Peters varð svo líkur þessum manni í hreyf-
ingum, að frú Guðrún kannaðist tafarlaust við hann, og gaf
sig fram.
Peters sagðist þá vera með þau skilaboð til liennar, að
hún skildi vera róleg, öllu liði vel og að snemma í fyrra-
málið mundi ralma fram úr þvi, sem hún væri að liugsa um.
En einhvern ungan pilt, sem hún hefði mestar áhyggjur út af,
fengi hún ekki fyr en um mánaðamót.
7*