Morgunn - 01.12.1971, Side 50

128
MORGUNN
upplesari, og móðir hans vann einnig við leikhúsið. Bróðir
hans Max, sem er tveim árum yngri, er einnig allgóður leik-
ari, og léku þeir feðgar meiri háttar hlutverk í leikritum
Shakespeares.
Ekki var samkomulag foreldranna alltaf gott, og gerðu þau
ýmist að skilja eða hlaupa saman aftur. Var því heimilislífið
ótryggt, svo að hann sá varla foreldra sína, sem hann bæði
elskaði og hataði i senn tímum saman. Var hann þá svo um-
hirðulaus, að hann fékk jafnvel beinkröm af næringarskorti
og var löngum sjúkur og einmana.
Þegar hann var átta ára, var honum komið í fóstur, en þá
tók lítið betra við. Hann þótti feiminn og undarlegur og höfðu
allir hann ó hornum sér. Þannig hraktist hann frá einum stað
til annars, var komið í fóstur sex sinnum, en var alls staðar
barinn og hrakinn fyrir stifni og óþekkt. Einn fósturfaðir hans
setti jámhlekk um fót hans og hatt hann við staur á gólfinu,
og heið hann þess aldrei bætur. Sem barn varð hann að líða
ótrúlegustu þjáningar og varð fyrir það mannfælinn og ein-
rænn. Ekki bætti það um, að hann sá snemma undarlegar sýn-
ir, sem hann vitanlega hafði engan skilning á. En ef hann í
ógáti hafði orð á þessu, héldu allir að hann væri annað hvort
viti sínu fjær eða væri að spinna upp skröksögur. Var hann
þá barinn enn þá meir. Var það hans helzta huggun að leika
sér við böm, sem aðrir sáu ekki, eins og þegar einmana börn
á Islaudi léku sér stundum við álfa. Þess vegna lék orð á því,
að hann væri „undarlegur“ og hafði hann af þessu minnimátt-
arkennd og hugraun fram eftir öllum aldri. Hann langaði til
að vera eins og annað fólk, svo að ekki væri alltaf verið að
skamma hann.
Vegna hins stöðuga flækings fékk hann litla skólagöngu.
Einn kennari hans kallaði hann „snarvitlausan kjána“ vegna
þess að glappazt hafði upp úr honum, að hann gæti séð atvik,
sem gerðust langt í burtu. Skömmu seinna varð hann þó að við-
urkenna, að eitthvað væri hæft í þessu. Kennarinn hafði af
persónulegum ástæðum fengið eins dags frí hjá skólastjóran-
um. En þegar hann kom aftur í skólann, sagði Gerard litli við