Morgunn - 01.12.1971, Qupperneq 75

ER HÆT AÐ FARA TJR LÍKAMANUM?
153
utan lians og virða hann fyrir sér, eins og þegar við horfuni á
aðra manneskju. „Þessi reynsla virtist mér fullkomlega eðh-
leg meðan á henni stóð“, segir i einni frásögninni.
Samkvæmt þessum frásögnum virðist algengt, að mönnum
finnist þeir séu einhvers staðar ofan líkamans, oft upp við loft,
og að þeir geti horft i kringum sig og virt fyrir sér umhverfið
í einstökum atriðum, og þar á meðal eigin líkama sinn. Marg-
ir segjast geta hrevft sig i þessu ástandi, og sumir segjast geta
„ferðazt“ töluverðar vegalengdir. Einn þeirra, sem fer úr lík-
amanum að staðaldri, segist eitt sinn hafa farið á leiksýningu
í 300 km fjarlægð frá heimaborg sinni.
Ekki virðast allir geta ráðið því sjálfir hvenær þeir komast
úr líkamanum, en þó eru dæmi þess í þessum frásögnum, að
menn telja sig geta stjórnað þessu að nokkru leyti, og þá
stundum með slökun eða öðrrnn æfingmn.
Sálarrannsóknastofnun Oxfordháskóla hyggst halda áfram
að vinna að rannsókn þessara fyrirbæra.
Til þess að geta gert sér nokkra grein fyrir því, hvernig
maður getur horfið úr líkama sínum með fullri vitund og séð
og heyrt ýmislegt sem gerist iðulega í órafjarlægð frá sjálfum
líkamanum, er nauðsynlegt að gera sér alveg ljóst, að maður-
inn hefur einnig andlegan líkama.
Miklu munu þeir fleiri en kæra sig um að láta þess getið,
sem einhvern tíma á ævinni hafa haft þessa einkermilegu til-
finningu þess, að fara úr líkama sinum. Einn er sá maður, sem
oft hefur ferðazt með þessum dularfulla hætti, en það er Guð-
mundur Jörundsson, útgerðarmaður. Morgunn sneri sér því
til hans með beiðni um frásögn af slíku ferðalagi. Guðmxmdur
brást vel við og sendi þessa mjög athyglisverðu frásögn, sem
hér fer á eftir. Ritstj.