Morgunn - 01.12.1971, Page 78
156
MORGUNN
hann, hvort Haraldur hefði átt bróður, sem Guðmundur hefði
heitið. Kvað hann svo hafa verið.
Nokkrar vikur liðu, þar til ég hafði kjark í mér til að fara
með skilaboðin til Haraldar Bjömssonar.
Daginn fyrir gamlársdag þennan vetur lét ég verða af því
að tala við Harald og heimsótti hann á heimili hans. Sagði ég
honum allt af létta.
Að frásögn minni lokinni rak Haraldur upp sinn alkunna
tröllahlátur og sagði: „Já, mikið ankoti! Þetta hefur verið
hann Tuddi bróðir. Það var nefnilega svoleiðis, að þegar við
bjuggum norður í Skagafirði á okkar uppvaxtarárum og vor-
um i leik á túninu, þá gripum við bræðumir i miðsnesið á
Guðmundi og snerum hann niður á því. Þess vegna kallað ég
hann stundum Tudda, af sínu stóra miðsnesi.“ Hvað þá um
hringinn, sem mér var sýndur? spurði ég. Haraldur svarar:
„Hann var nú bara til að fullkomna uppátækið með tudda-
uppnefnið.“ Síðan skýrði Haraldur mér frá því, að Guðmund-
ur bróðir þeirra hefði verið mjög sálrænn og hefði haft mikinn
áhuga fyrir hverskonar dulrænum efnum. Stundum hefði
slegið í brýnu á milli þeirra bræðra út af þeim fræðum, og
hefði Guðmundur eittt sinn sagt, að hann skyldi einhvern
tima sanna honum sitt mál.
Áður en ég kvaddi Harald, sýndi hann mér f jölskyldumynd,
þar sem ég þekkti strax andlit Guðmundar frá fyrrgreindri
ferð minni.