Morgunn - 01.12.1971, Síða 96

174
MORGUNN
víðari, og lét hún fleira til sin taka. Hún starfaði að slysa-
varnamálum og átti sæti í stjóm kvennadeildarinnar Hraun-
prýði i Hafnarfirði í nokkur ár. Hún var sitjari hjá Hafsteini
Björnssyni miðli í mörg ár og var í stjórn Sálarrannsóknafé-
lagsins í Hafnarfirði sem ritari frá byrjun og eindregin hvata-
maður þess að það var stofnað.
Börn Huldu og Þórðar eru þrjú. Þau heita Sigurbjört, Þjóð-
björg og Helgi. Öll eru þau farin að heiman og gift. Barna-
börnin eru fjögur. Þegar börnin höfðu stofnað sín heimili og
um hægðist, tók hún að vinna við verzlunarstörf í Reykjavík
og Hafnarfirði.
Ég er fremur ómannblendin að eðlisfari. Það var Huldu að
þakka, að við kynntumst. Er ég henni mjög þakklát fyrir það
og mun aldrei gleyma henni. Hún bar sólina i sér til þeirra,
sem voru í nálægð hennar, svo að allt varð bjartara og betra
og áhyggjur gleymdust. Slik áhrif eru ekki öllum gefin. Þann-
ig fannst mér Hulda vera. Ég held, að allir sem kynnust henni,
taki undir þetta með mér.
Ég get ekki skilizt svo við þessi kveðjuorð að geta ekki at-
burðar, sem gerðist fjórum til fimm dögum eftir lát Huldu.
Við Hulda höfðum ekki hitzt frá því seint í vor, en við rædd-
mnst oft við í símanum. Á þann hátt vissi ég alltaf hvað henni
leið. Ef hún lá á sjúkrahúsi, hringdi ég til Soffíu Sigurðar-
dóttur, vinukonu hennar, og hafði spurnir af henni. Mér kom
lát hennar mjög á óvart, því að hún var talin á batavegi. Eitt-
hvað tveim dögum eftir lát Huldu, heimsótti Soffía, kona Sig-
urðar Þorsteinssonar mig. Hún var vinkona Huldu. Segir liún
mér þá, að hún hafi skrifað afmælisgrein um mig skömmu áð-
ur en hún lagðist á sjúkrahúsið. Hafði hún sagt manni sínum
og börnum frá þessu, en Soffía segir jafnframt að greinin finn-
ist hvergi. Ég sagði sem var, að ekki hefði ég vitað þetta, en
satt væri, að eftir fáa daga yrði ég áttræð. „Líklega hefur hún
aldrei lokið við greinina og svo eyðilagt blöðin", hugsaði ég.
Mér fannst það langsennilegast jafn veik og hún var. „Það var
búið að leita i skrifborðinu og alls staðar, en hvergi fannst