Íslenzk tunga - 01.01.1965, Qupperneq 132

130
RITFREGNIR
leksikon, sem vilanlega er ekki tímarit. Útgáfustaðar tímaritanna er ekki getið,
og þykir mér það galli. Einnig væri það til mikilla þóta, ef við hvert tímarit
væru á einum stað gefnar tilvísanir til þeirra greina í aðalskránni, sem úr því
eru. Menn gætu þá betur gert sér grein fyrir, að hve miklu leyti hvert einstakt
tímarit fjallar um fornnorræn fræði.
Nokkurt handahóf virðist á því, hvaða tímarit íslenzk eru tekin í skrána. Að-
eins eru talin þar Islenzk tunga, Skírnir og Tímarit Máls og menningar, en hér
mætti nokkrum við hæta. Þriðja bindi (1960—62) af Sögu, tímariti Sögufélags,
er prentað 1960—63, og hefði því átt að taka efni þess með skv. þeirri reglu,
sem höfð er um ýmis önnur tímarit (t. d. FróSskaparrit, Maal og minnc, Saga-
Book og Skírni ársins 1962, og sést þó eigi á titilblöðum þeirra annað en prent-
uð séu það ár), en þama eru a. m. k. 15 greinar um fornnorræn efni auk rit-
dóma. Einnig hefði átt að taka með Árbók Hins isl. jornleijajélags, svo og
Mími, blað stúdenta í íslenzkum fræðum, en hann flytur árið 1963 alllanga
rilgerð um landnám og hreppa í Austur-Húnavatnssýslu. Andvari og EimreiSin
flytja að vísu ekki mikið fornt efni, en þó nokkurt. Og raunar ber að hafa í
huga, að á Islandi má miklu fremur en annars staðar vænta nytsamra greina
um þessi efni víðar en í beinum fagtímaritum.
Ymis rit mætti auðvitað tína til, sem vera ættu í skránni, en ritstjórarnir
taka raunar fram, að henni sé ekki ætlað að vera algjörlega tæmandi. Auk þess
hlýtur slík skrá að eiga fyrir sér að aukast að efnismagni og gæðum með
hverju ári, ef rétt er á haldið. Engum þarf að blandast hugur um, hversu erfitt
muni t. d. að henda reiður á öllum athyglisverðum ritdómum um fornnorræn
fræði, en gagnsemi þess að hafa þá með í skránni er þó ótvíræð.
Aftast í heftinu er skrá yfir ýmis efnisorð, heiti á sögum og kvæðum o. s. frv.,
og er að henni mikið gagn.
Mér er eigi kunnugt um, hvort áformað er að hafa ritgerð í hverju hefti
framvegis, en sé það ætlunin, mundi ekki illa til fallið, að gerð væri smám
saman grein fyrir rannsóknum og kennslu í einstökum löndum eða heimsálf-
um, hvaða þáttum fræðanna er einkum sinnt í hverjum stað o. s. frv.
Að prentvillum hefur ekki verið gerð nákvæm leit, og eru þær fáu, sem ég
hef rekizt á, smávægilegar. Vel er vandað til pappírs og prentunar.
EINAIi SICURÐSSON
Háskólabókasafni,
Reykjavík.