Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1920, Qupperneq 46

óbilanda hugrekki, haröan og ósveigjanlegan vilja og
allsendis ósingjarnar hvatir. í baráttu sinni fyrir al-
heims-stjórnarbylting er hann jafn-óvandur að virð-
ing sinni sem Jesúítar og svífist engra bragða til að
koma sínu fram. Fyrir sjónum hans er auðurinn sá
höfuðfjandi, er mest ílt stendur af í heiminum, og
honum gefur hann hvorki grið né beiðir griða af
honum. Hann hefir og ýmsa kosti sem einstaklingur.
í öllum þeim árásum, sem hann hefir sætt, maklega
og ómaklega, hefir hann eigi verið sakaður um neitt
lineyksli í einkamálum sinum. Hann er kvæntur og
að alira dómi ágætlega kvæntur, og í þessu landi
sinu, þar sem spillingin er komin í algleyming, ber
hann höfuð og herðar yfir alla samherja, sem hinn
eini þeirra, er enginn grunar. Sögurnar um drykkju-
skap og ólifnað Bolsevíka eru aldrei bornar á Lenin.
Hann er sjálfur mjög sparneytinn og eyðir vafalaust
minna en nokkur umboðsmaður Bolsevíka. í öllum
viðskiftum hefir Bolsevíkum verið borin á brýn svik-
semi og hin verstu leynibrögð, en þá sjaldan að
Lenin hefir sjálfur veitt útlendum blaðamönnum eða
embættismönnum viðtökur, þá hefir hann verið mjög
opinskár. »Eg hefi enga sök á sjálfum yður«, sagði
hann einu sinni, »en í stjórnmálum eruð þér óvinur
minn og ég verð að beita hverju því vopni, er mér
hentar bezt til þess að koma yðurji kné. Stjórn yðar
breytir eins við mig«.
Lýðskrumari er Lenin að visu og kann öll þeirra
brögð. En bak við ósamræmið í háttalagi hans er
djúpsett ráðagerð, takmark, sem hann hefir velkt
fyrir sér árum saman og býst nú við að koma í
framkvæmd. Lenin hefir það umfram allan þorra
þeirra, sem slegist hafa til fylgis við hann, að hann
veit, hvað hann vill og hvernig hann hygst eiga að
koma koma því í framkvæmd. Margir reyna að sniða
stefnu sina eftir skoðunum og þrám þjóðarinnar.
Lenin reynir að sveigja þjóðina undir stefnuskrá sína.
(8)