Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1920, Side 83

því að vera huggóður, laginn stjórnari, og umfram
alt aðgætinn, veðurgiöggur og ráðagóður, þegar slæmt
veður ber að höndum á sjó. Pað ríður ekki aillítið
á, að formaðurinn hafi yfirburði yfir hásetana í þess-
um greinum, svo að hásetarnir beri fult traust og
virðingu fjTrir formanninum. Pað er harðla leiðinlegt
þegar hásetar standa — ef eg mætti svo segja — uppi
i hárinu á formanninum með ummælum, úrtölum
og ýmsu masi, og jafnvel taki ráðin af formannin-
um ástæðulaust. Að vísu er ekkert á móti, að for-
maðurinn spyrji hásetana, hvað þeim sýnist í þann
og þann svipinn tiltækilegast eða bezt ráðið, þegar
slæmt ber að höndum; en formaðurinn þarf og
verður að vera maður til að taka það ráðið, sem þá
gegnir beztu. Háskalegast og jafnvel voðalegast er,
ef hásetarnir sjá, að formaðurinn missir liug og
kjark, því aö þá getur skipshöfninni verið hinn
mesti háski búinn, auk þess sem enginn háseti getur
borið fult traust og virðingu fyrir slíkum formanni,
hve laginn, sem hann að öðru leyti kann að vera.
Pað er auðvitað, að mjög er áríðandi í öllum sjó-
ferðum, að allur útbúnaður og áhöld skipsins sé sem
vönduðust og vel frá öllu gengið, t. a. m. seglin sé
hæfilega stór, fari vel að sniði, standi í hæfdegum
stað á skipinu, þau sé nóg rifuð, með því að þrenn
rif sé i hvert segl, öll hjól sé liðug og ekkert geti
bilað, þótl hvassviðri beri að höndum.
Að stýra vel opnum bátum, er alls ekki vandalaust,
og er vissulega íþrótt, sem seint eða ef til vill aldrei
verður fullnumin, en lærist smátt og smátt með æf-
ingu og nákvæmri eftirtekt. Eg ímynda mér, að ekki
sé hægt að gefa neinar fastar, áreiðanlegar reglur
eftir að breyta í stjórn; það eru ýmsar skoöanir
með stjórnarlagið; það sýnist sitt liverjum um stjórn-
ina og hefir, ef til vill, sína stjórnaraðferðina hver
formaður; en — aðalvandinn er að verja skipið áföll-
um eða verja þvi, að sjórinn keyri skipið í kaf
(45)