Tímarit Máls og menningar - 01.03.1952, Blaðsíða 53

’RJIJ KVÆÐJ
43
Það haustar og æfinni hallar
og hjarta mitt blæðandi kallar:
Hvort endist þá æfi mín
að leita þín, brjóst mitt er brostið,
að bíða þín, myrkrið og frostið
sem lokar mér leiðir til þín.
Eg hef gengið á vit allra vega,
í vaxandi angist og trega,
hvern launstig í leit að þér.
Eg hef beðið svo lengi, lengi,
svo lengi, að nú veit engi
lengur hve langt það er.
KOL A
Eg ligg þar úti grafin, gleymd,
sem gamli bærinn stóð.
Eg bar þó dimma, langa leið
þitt ljós, mín kæra þjóð.
Eg man þín störf, þín bóldells blöð,
og börn við nám og leik,
við logans flökt og lýsis snark,
mitt ljós á fífukveik.
O, einu sinni enn, ég bið,
í allra hinzta sinn,
mér leyf að senda, litla þjóð,
mitt ljós í húm þitt inn.