Tímarit Máls og menningar - 01.09.1959, Qupperneq 62

GUNNAR BENEDIKTSSON
Guðrún í Gestliúsum
IVOTTORÐI til réttvísinnar lét lækn-
irinn í ljós grunsemdir um það,
að stúlkan hefði alið barn. Og það var
hið eina af öllu því, sem fram kom í
málinu, sem nokkur leið var að taka
mark á. í vottorði sínu til réttvísinnar
tiltók læknir engan tíma, en ógætileg
ummæli hans í upphafi málsins voru
talin í samræmi við framburð Laugu.
Það var upphaf hennar máls, að allir
áttu von á því, að þurrkurinn mundi
koma með höfuðdeginum, en Páll
gamli sagði alltaf, að með höfuðdeg-
inum kæmi þurrkurinn ekki, heldur
mundi hann koma með egidíusi. Og
það var hann, sem hitti naglann á
höfuðið. 1. september kom þessi bless-
aður þurrkur og stóð óslitið, þar til
aumustu amlóðarnir höfðu náð upp
síðustu tuggunni. Og þriðja þurrk-
daginn var það. Það var svo sem ekki
við neinn um að sakast, og þó hefði
húsbóndinn átt að geta skilið það, ef
karlmenn gætu nokkurn tíma skilið,
hvað konum býr í brjósti, að það var
ekki einleikið, hvað stelpan var fljót
lil að bjóðast til að ganga frá í hlöð-
unni með þessum strák, sem sannar-
lega leit út fyrir að vera allra heiðar-
legasti piltur, þótt stelpugægsninu
tækist að koma honum til við sig. Það
vissi guð, að þennan hálfan mánuð,
sem hann var kaupamaður í Gesthús-
um, þá hafði hann ekki svo mikið sem
rennt auga til þeirra stúlknanna. Það
veit guð, að ekki hefði hún skorazt
undan að fara út í hlöðu með mann-
inum. Hún skoraðist aldrei undan að
gera það, sem gera þurfti á þessu
ágæta heimili, og vel treysti hún sér
til að leysa úr böggum með hvaða
karlmanni sem var, án þess að til
óskapa þyrfti að koma.
Þá lét réttvísin þess getið, að það
varðaði sig engu, hvaða stúlkur
treystu sér til að fara út í hlöðu með
karlmanni. Hér var um það eitt að
ræða, hvort stúlka hefði borið út
barn sitt.
Lauga bað réttvísina ósköp kurteis-
lega að hafa sig hæga, þetta kæmi allt
saman. Það gat hún svarið við sálu-
hjálp sína, að ekki voru það meira en
fimm baggar, sem þau skötuhjúin los-
uðu úr reipunum og komu á sinn
stað, meðan hún mjólkaði fjórar kýr.
156