Tímarit Máls og menningar - 01.09.1959, Qupperneq 68

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
þá fyrir skömmu alið barn, en álit
það hefði ekki verið á neinni rann-
sókn reist. Nú taldi hann enn ýmis
merki til þess benda, að nú gengi hún
ekki með fyrsta þunga, en sökum
hennar verandi ástands gæti hann
ekki þar um fellt óyggjandi dóm. Eft-
ir tveggja nátta heilabrot lagði rétt-
vísin öll gögn málsins í geysistórt um-
slag og sendi til hærri staða með
fyrirspurn um það, hvað frekar bæri
að aðhafast í málinu.
Þann sama dag og þetta stóra bréf
var innsiglað lagt í innsiglaðan póst-
poka í pósthúsinu á Eyrum, voru þau
bóndasonur Páll Sveinsson að Gest-
húsum og yngismær Guðrún Jónsdótt-
ir sama stað saman gefin í heilagt
hjónaband. Þegar líða tók á vetur, tók
hin unga eiginkona að þrekna undir
belti í sívaxandi mæli, svo sem hver
önnur barnshafandi kona, þar til hún
varð léttari í fyrstu viku túnasláttar.
Þá var hún orðin húsfreyja í Gesthús-
um með gömlu tengdamömmu í horn-
inu, en Lauga var látin flytja úr vist-
inni um vorið.
Svo mikið sem um þetta mál var
rætt um sinn í sveitinni, svo fullkom-
in var þögnin, sem um það ríkti, eftir
að sýslumaður var farinn og réttar-
höldum öllum lokið. Mál þetta varð á
svipstundu fullkomið feimnismál hér-
aðsins, og fljótt fyrnist yfir það, sem
enginn vill muna. Ungu hjónin í Gest-
húsum hófu búskap sinn við glæsileg-
an hag á traustum grunni, sem tveir
ættliðir höfðu byggt á með mikilli
festu og kostgæfni. En aldrei hafði
Gesthúsaheimilið borið með sér slíka
reisn sem nú. A þriðja búskaparári
sínu var Páll kjörinn oddviti sinnar
sveitarstjórnar, og samtímis gerðist
hann oddviti héraðsbúa í öllum al-
mennum málum, svo að ekkert ráð
þótti ráðið, nema hans ráð kæmu til.
Glæsileg eiginkona jók enn á veg
hans, og gekk sú saga um héruð, að
erlendir fræðimenn, er um hérað fóru
og gistu að Gesthúsum, hefðu látið
sér þau orð um munn fara, að svo vel
sem kona sú sómdi sér sem húsfreyja
á íslenzku höfðingsetri, þá mundi
glæsileiki hennar eigi minni í sessi
aðalsfrúar, hvar í heimi sem væri.
Barnahópur þeirra hjóna óx reglu-
bundið að hálfu við hjúskaparárin,
og þótti til þeirra hjóna lengst jafnað
um barnalán. Enginn var sá vandi fá-
tæktar og umkomuleysis í héraði, að
ekki væri með hann leitað til Gest-
húsahjóna, og þaðan kom hinn soltni
saddur og klæddur sá, er klæðlausan
bar að garði. Var það almannarómur,
að þar væri hlutur húsfreyju mestur,
en tillag bónda fyrst og fremst full-
komið samþykki.
Fimm voru orðin börn þeirra
hjóna, þegar þau tíðindi bárust um
land allt, sem hvervetna þóttu hin
mestu og voru eigi aðeins rædd í
blöðum á Islandi, heldur sögðu það
fróðir menn, að þeirra væri einnig
162