Tímarit Máls og menningar - 01.09.1959, Qupperneq 69

GUÐRUN I GESTHUSUM
getið í blöðunum í hinum löndun-
um.
Tíðindin voru þau, að ungir menn
úr Dölum brugðu sér á gæðingum
sínum inn í óbyggðir alla leið til
jökla. Það Jrótti skemmtun hin bezta
um sólbjartar sumarhelgar. Á heim-
leið um kvöldið urðu þeir varir tor-
tryggilegra hrafnaláta, svo sem ættu
þeir nokkurra góðra bita von innan
tíðar. Beint lá við að ætla, að sauð-
kind eða stóðhross lægi afvelta þar
eigi langt frá. Tóku þeir nú að leita
þessa kvikindis, því að þar var eigi
aðeins góðra bita von í feitum sauð
eða stóðhrossi, heldur var hitt ekki
ólíklegt, að hrífa mætti góðan grip úr
greipum dauðans. Erfitt var um leit,
því að tekið var að bregða dagsbirtu.
Þó fundu þeir að lokum hið tilvon-
anda hræ á milli þúfna í daladragi
milli tveggja ása. En það var ekki
sauðkind, og það var ekki hross. Það
var mannvera, drengur, sem leit út
fyrir að vera um eða innan við tíu ára
aldur. Barnið var nær dauða en
lífi. Báðir leggir hægri fótar voru í
sundur og stóðu brotin út úr holdi og
skinni og helblá spilling í kring. And-
lit var mikið skaddað, og sagði al-
mannarómur, að það væri af völdum
hrafna, þótt ekki fylgdi það með í
fréttum blaða. En sá orðrómur styrkt-
ist síðar við það, er sveinninn var
græddur sára sinna, svo sem föng
voru á, þá voru saman gróin augna-
lok, þar sem sjást skyldi í auga, og út
í hægra munnvik var stórt skarð. Þar
sögðu menn að krummi hefði ætlað
að brjóta sér leið til tungunnar.
Eigi mátti hinn ungi sveinn mæla,
og veikur andardráttur og eitt star-
andi auga og titrandi augabrún var
hið eina, sem gaf til kynna, að enn
fælist líf með þessum örmagna
líkama. Ungu riddararnir ályktuðu
sameiginlega, að drengur þessi væri
sonur hjónanna í Birkihlíð. Og þegar
komið var til bæja með sveininn og
maður kominn af stað með þrjá völd-
ustu gæðingana, sem völ var á á tveim
fremstu dalabæjunum og úr hópi
ferðahesta, til að sækja lækni um tvær
þingmannaleiðir, þá fóru tveir af stað
til Birkihlíðar til að vita, hvað þar
mundi títt. Til Birkihlíðar var fjög-
urra stunda reið að sumarlagi frá
efstu bæjum í Dölum, ef greitt var
farið. Þegar þangað kom, gat á að
líta. Bæ var þar ekki lengur að sjá,
heldur grjóturð eina, þar sem bæjar
var von. Hafði skriða fallið úr fjall-
inu, og auðvitað þá í ósköpunum, sem
á gengu fimmtánda sunnudaginn,
Jiegar ærnar flæddi uppi á eyrunum
við Dalsá. Þegar liðssafnaður neðan
úr sveitinni hafði verið fenginn til
graftar í urðina, fundust lík hjóna í
kofarústum.
Þegar læknir kom á vettvang, hafði
húsfreyju tekizt að koma ósköddum
líffærum Birkihlíðardrengsins til eðli-
legs starfs, og hin sköddu kröfðust
sinnar tilveru með þeim ósköpum, að
163