Tímarit Máls og menningar - 01.03.1966, Side 65

Tía á Höfðanum
í mönnum, enda gegndrepa þegar hleypt var inn og ruðningur eins og fé
að garða.
Matsalurinn var eitt heljar mikiS gímald meS langborSum fyrir miSju
eins og í fornöld. ÞaS rauk upp af heitri soSningunni.
GraSýsa enn!
Menn settu upp keitusvip, hjuggu matkvíslum í kraumandi krásina svip-
fólskir og möglandi.
Og fyrir þetta á maSur aS borga sjötíukall á dag, aSeins.
Eftir matinn mældu þeir götuna í regninu og rokinu. ÞaS voru fáir á ferli
utan nokkrar ulsterfrakkaklæddar konur meS mjólkurbrúsa og innkaupatösk-
ur, og fáviti einn akandi hjólbörum meS ýsukóSum í. Hann hrakti undan
veSrinu. Þeir sáu aumur á honum, hjálpuSu honum meS börurnar og gáfu
honum sígarettu. Hann hafSi mikiS nefrennsli og þeir eyddu úr heilum stokki
til aS kveikja í fyrir hann.
Hann gerir út bát, sagSi stýrsi. Hér eru allir í útgerS.
Aldan, er ljót, sagSi Anton.
Þá hvæsti fávitinn aS þeim og skyrpti, svo þeir urSu aS forSa sér.
Unglingurinn svaf ennþá í gaupnum sér viS borSiS og var ekki viSmæl-
andi. Þeir tóku hann og lögSu til í kojuna eins og sjórekiS lík.
2
Daginn eftir heimsótti formaSurinn þá.
Hann var miSaldra, þreklegur og veSurbarinn, hendurnar stórar krepptar
og grómteknar eins og þriSjaflokks saltfiskur.
Jæja, strákar, þá eru þaS dallamir.
Hann var í svörtum lokubuxum og peysu, hvítum háleistum og klossum.
ÞaS glumdi í gólfinu. Hann var meS bíl úti og hlassaSi sér á einn rúmbálk-
inn meSan þeir gölluSu sig.
HvaSa helvíti hefurSu fengiS á pönnuna, Beggi? Varstu nú aS erjast út
af einhverri stelpunni.
ÞaS var unglingurinn, sem hann talaSi til.
0, þetta er ekkert, smá helvítis sjónauki, lét þess getiS ekki myndi veita
af, eSa átti hann ekki baujuna í nótt.
FormaSurinn sagSi þaS gæti hent alla aS tapa baujunni. ÞaS þyrfti ekki
kæruleysi til. Morgunbirtan væri oft svikul. SíSan voru þeir tilbúnir.
Hann hafSi snúiS sér, gustaSi af hafi, var klósigaSur og hvinur í björgum.
55