Tímarit Máls og menningar - 01.03.1966, Síða 80

Tímarit Máls og menningar
Hann hlýtur að eiga hann vísan, sagði stýrsi. Hann væri þá ekki að æða
þetta úr honum nógum.
Spá hans reyndist rétt. Þeir náðu háttum heima um kvöldið.
Eftir þriggja vikna törn koma þeir heim í kytruna, söguðu af sér skeggið
og fóru í hreint.
Þegar á allt var litið, var lífið ekki svo bölvað. Þó hér væri enginn lúxus,
var það þó hátíð hjá lúgartilverunni. Og þegar stýrsi hafði skverað sig af,
skartar flaska á borðinu. Nú skildi tekinn úr sér hrollurinn.
Þeir voru fljótir að komast í kippinn.
Stýrsi sneri sér að Antoni, sem krokti á fleti sínu og snyrti neglur sínar.
Geymdu þér þetta til lokanna, kunningi.
Hann lítur allt að því dræmlega upp.
Ert þú að bjóða mér vín?
Því ekki það, segir stýrsi. Hvenær hef ég haft þig útundan?
Ég hélt þú hefðir ekki mætur á mér.
Hver talar um mætur þegar vín er annars vegar. Annars ætla ég ekki að
neyða þetta ofan í þig.
Anton tók við flöskunni, drakk.
Ég veit hvað situr í þér, sagði stýrsi er hann hafði fengið flöskuna aftur
í hendur. Þetta sem ég sagði um beitninguna, ekki satt. En það verður að
hafa það ég tek ekki mín orð aftur. Við getum slegizt útaf þessu ef þú vilt.
Nei, sagði Anton. Við sláumst ekki.
Jæja, sagði stýrsi. Þá skulum við takast í hendur, sættast. Það er ekki
nema mannlegt að reiðast. En að erfa, það er djöfullegt. Skál, bróðir!
Þar með var ísinn brotinn.
Þeir tókust í hendur, skiptust á um flöskuna og sá fláttskapur, sem áður
hafði ríkt, var nú á bak og burt. Þeir voru komnir í faðmlög þegar Karl Jó-
hann fór.
Það var orðið hljótt í bænum utan púst hraðfrystivélanna og gól í ein-
stökum næturhrafni. Hann sá ljós í glugganum hennar.
Húsvörðurinn var á ganginum og spurði hvert hann ætlaði, það væri
komin nótt.
Til systur minnar, sagði hann.
Hann hló.
Skrítin systir það.
Við erum öll systkini, sagði Karl Jóhann.
Já, útaf Adami og Evu, sagði húsvörðurinn.
70