Tímarit Máls og menningar - 01.10.1969, Síða 23

Vndantekningin og reglan
kaupmaðurinn : Hvað þessi buröarkarl er gálaus! ViÖ erum staddir í landi
þarsem ræningjar eru, allskonar trantaralýður sem safnast saman í grennd
við stöðina. Og hann syngur. Við Kúlíann: Mér leizt aldrei á þennan leið-
sögumann. Eina stundina var hann viðskotaillur, aðra stundina smjaðurs-
legur. Enginn drengskaparmaður.
kúlíinn: Já herra. Hann syngur áfram:
Vegirnir eru þungfærir til Úrga
Vonandi bila ekki fætur mínir til Úrga
Ómælanlegar eru þjáningarnar til Úrga
En í Úrga fæ ég hvíld og kaup.
KAUPMaðurinn : Hversvegna syngurðu eiginlega og ert svo kátur vinur
minn? Þú ert þá ekkert hræddur við ræningjana? Þú álítur þá að það sem
þeir geta frá þér tekið tilheyri ekki sjálfum þér, því það sem þú getur
misst heyrir mér til.
kúlÍinn syngur:
Mín bíður líka konan mín í Úrga
Mín bíður líka stubbur sonur minn í Úrga
Mín bíður líka ...
kaupmaðurinn tekur framí fyrir lionum: Mér er illa við sönglið í þér. Við
höfum enga ástæðu til að syngja. Það heyrist til þín alla leið til Úrga.
Þannig lokkarðu trantaralýðinn beina leið hingað. Á morgun geturðu
aftur sungið svo mikið sem þú vilt.
kúlíinn : Já herra.
kaupmaðurinn sem gengur á undan: Hann mundi ekki hreyfa legg né lið
þó maður tæki eigur hans frá honum. Hvað mundi hann gera? Það væri
skylda hans, ef háska bæri að höndum, að líta á það sem mitt er einsog
sína eigin eign. En það mundi hann aldrei gera. Ljóti lýðurinn. Hann
segir heldur ekkert. Það eru þeir verstu. Ekki get ég vitað hvað fram fer í
hausnum á honum. Hvað hyggst hann fyrir? Hér er ekkert hlátursefni og
hann hlær. Hvað kemur honum til að hlæja? Afhverju lætur hann mig til-
dæmis ganga á undan? Hann þekkir nú leiðina? Hvert er hann yfirleitt að
fara með mig? Hann lítur í kringum sig og sér hvernig Kúlíinn þurrkar út
slóðina á eftir sér með tusku. Hvað ertu nú að gera?
KÚLÍINN: Ég þurrka út sporin, herra.
kaupmaðurinn: Og hversvegna gerirðu það?
117