Tímarit Máls og menningar - 01.09.1982, Blaðsíða 30

Tímarit Máls og menningar
það tímaskekkja, skringilegar leifar frá fyrri tíð sem tregðulögmálið hefur
varðveitt frá eyðingu? Hvers vegna klöppum við og fyrir hverju? Gegnir
leikhúsið einhverju raunverulegu hlutverki í lífi okkar? Hvaða hlutverki
gæti það gegnt? Hverju gæti það þjónað? Hvað gæti það rannsakað?
Hverjir eru hinir sérstöku eiginleikar þess?
Aður en hjólið var fundið upp í Mexíkó urðu hjarðir þræla að bera
risastórar steinblakkir í gegnum frumskógana upp eftir hlíðum fjallanna. Á
sama tíma drógu börn þeirra leikföngin sín á hringsneiddum smástautum.
Þrælarnir bjuggu til leikföngin, en gildi þeirra varð ekki ljóst fyrr en eftir
margar aldir. Þegar góðir leikarar leika í lélegum gamanleikjum og annars
flokks söngleikjum, þegar áhorfendur fagna tilgangslausum sýningum á
klassík af því þeim þykja búningarnir fallegir, sviðsskiptin lipur eða
aðalleikkonan töfrandi, er allt eins og það á að vera. En hafa þeir þá tekið
eftir því hvað er undir leikfanginu sem þeir draga á eftir sér í bandi? Það er
hjól.
Jón Viðar Jónsson þýddi
396