Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Side 108

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Side 108
Kawabata Yasunari Þrjár sögur Þýding: Hallfrídur Jakobsdóttir Nóbelsskáldinu Kawabata Yasunari (1899-1972) var jómfrúin, hin óspjallaða ungmey, hugleikið yrkisefni. Svo virðist sem fegurð hennar, hrein og sak- laus, hafi verið honum ímynd alls sem dýrmætast var í heimi. Þessa fegurð leitaðist hann við að endurspegla í verkum sínum á öllum skeiðum rithöf- undarferils síns. - Dauðinn var jafnan ofarlega í huga Kawabata, og við mót- töku nóbelsverðlaunanna 1968 lét hann þess m.a. getið að hann hefði reynt að gera hann fallegan. Sjálfur batt hann enda á sitt eigið líf. Þær sögur sem hér um ræðir eru úr riti sem kallast Tanagokoro no shös- etsu („lófastórar sögur“) og hefur að geyma yfir hundrað og þrjátíu örstuttar sögur samdar af Kawabata á ýmsum skeiðum ferils hans. Höfundur mun hafa litið á þær meira sem ljóð en prósa, þar eð þær byggjast fremur á vís- bendingu en útskýringu. Eins og hækur hafa þær líka oft opinn endi. „Haustregn" (1962) dregur upp lauslega mynd af bernsku dæmigerðrar Kawabata-meyjar, fallegrar stúlku sem lifir í nábýli við dauðann, og þessi tvísýna, sem gerir hana „brothætta“, stuðlar að einstakri fegurð hennar, á sama hátt og tortryggni hennar í garð fullorðinna karlmanna. Telpan sem er sögumaður í „Sokkum“ (1948) er dálítið eldri og farin að sýna þá ást sem í henni býr; báðar manneskjurnar sem hún ann deyja fyrir aldur fram, og löngun hennar er innsigluð í kistum þeirra. I „Handan dauða" (1963) deyr meyjan sjálf og af því leiðir að óflekkuð ást hennar verður að eilífu ósnortin. Hún og unnusti hennar fara inn í tré í sögulok og það er ef til vill til marks um hvernig ástin var fegurst í augum Kawabata - hrein og flekklaus, gjör- sneydd dýrslegri girnd. - þýd. HAUSTREGN I hugskoti mínu horfði ég á eldskúr steypast yfir fjöll þakin skær- rauðu haustlaufi. Fjöllin gnæfðu svo hátt og svo nálægt báðum megin árinnar að dalurinn virtist líkari gljúfri. Eg sá ekki til himins nema ég horfði beint upp. Himinninn var blár, en þó mátti sjá votta fyrir blæ hins komandi kvölds. 506
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.