Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Page 108

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Page 108
Kawabata Yasunari Þrjár sögur Þýding: Hallfrídur Jakobsdóttir Nóbelsskáldinu Kawabata Yasunari (1899-1972) var jómfrúin, hin óspjallaða ungmey, hugleikið yrkisefni. Svo virðist sem fegurð hennar, hrein og sak- laus, hafi verið honum ímynd alls sem dýrmætast var í heimi. Þessa fegurð leitaðist hann við að endurspegla í verkum sínum á öllum skeiðum rithöf- undarferils síns. - Dauðinn var jafnan ofarlega í huga Kawabata, og við mót- töku nóbelsverðlaunanna 1968 lét hann þess m.a. getið að hann hefði reynt að gera hann fallegan. Sjálfur batt hann enda á sitt eigið líf. Þær sögur sem hér um ræðir eru úr riti sem kallast Tanagokoro no shös- etsu („lófastórar sögur“) og hefur að geyma yfir hundrað og þrjátíu örstuttar sögur samdar af Kawabata á ýmsum skeiðum ferils hans. Höfundur mun hafa litið á þær meira sem ljóð en prósa, þar eð þær byggjast fremur á vís- bendingu en útskýringu. Eins og hækur hafa þær líka oft opinn endi. „Haustregn" (1962) dregur upp lauslega mynd af bernsku dæmigerðrar Kawabata-meyjar, fallegrar stúlku sem lifir í nábýli við dauðann, og þessi tvísýna, sem gerir hana „brothætta“, stuðlar að einstakri fegurð hennar, á sama hátt og tortryggni hennar í garð fullorðinna karlmanna. Telpan sem er sögumaður í „Sokkum“ (1948) er dálítið eldri og farin að sýna þá ást sem í henni býr; báðar manneskjurnar sem hún ann deyja fyrir aldur fram, og löngun hennar er innsigluð í kistum þeirra. I „Handan dauða" (1963) deyr meyjan sjálf og af því leiðir að óflekkuð ást hennar verður að eilífu ósnortin. Hún og unnusti hennar fara inn í tré í sögulok og það er ef til vill til marks um hvernig ástin var fegurst í augum Kawabata - hrein og flekklaus, gjör- sneydd dýrslegri girnd. - þýd. HAUSTREGN I hugskoti mínu horfði ég á eldskúr steypast yfir fjöll þakin skær- rauðu haustlaufi. Fjöllin gnæfðu svo hátt og svo nálægt báðum megin árinnar að dalurinn virtist líkari gljúfri. Eg sá ekki til himins nema ég horfði beint upp. Himinninn var blár, en þó mátti sjá votta fyrir blæ hins komandi kvölds. 506
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.