Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1997, Síða 43

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1997, Síða 43
HVÍTUR HUNDUR Engin merki um skógarelda. Svo hélt hún áfram að horfa yfir grænan, endalausan barrskóginn sem blánaði í fjarskanum, meðan hún hvíldi hugann eítir erfiðið. Loks fór hún niður úr turninum. Stúlkan hafði ráðið sig í sumarvinnu sem brunavörður, aðallega vegna þess að hana langaði að reyna eitthvað nýtt. Langaði að vera alein úti í náttúrunni. Ein með sjálfri sér. Hún og vinkona hennar höfðu skálað í hvítvíni fyrir sumrinu og svo höfðu þær spáð hvor fyrir annarri í tarotspil. Daginn eftir lagði önnur af stað með skipi til Stokkhólms og hin með lest til Lapplands. Þegar þær kvöddust kastaði vinkonan fram hugmynd: Skyldi vera hægt að breyta ímyndun í raunveruleika ef maður bara einbeitti sér að því nógu lengi og ákaft, þurrka burt öll landamæri og kalla til sín verndaranda, einsog sjamanar gerðu? Á leiðinni til Lapplands velti stúlkan hugmyndinni fyrir sér meðan símastaurarnir þutu hjá. Hún mundi hvernig vinkonan lagði hend- urnar á axlir hennar og heimtaði að hún léti ekki svo einstakt tækifæri sér úr greipum ganga. Forvitnin knúði hana áfram og henni fannst tilhugsunin heillandi: Að einbeita sér að hinu ómögulega í tímaleysi fjallanna. Kannski yrði jafnvel erfitt að hætta. Hún hafði ekki hugsað á þennan hátt fyrr. Hundurinn kom aftur til hennar um kvöldið, þegar sólin skein beint úr norðri. Eftir það birtist hann henni oftar og lengur í senn og eftir fáeina daga var hann sestur að hjá henni. Að viku liðinni mátti hún koma við hann. Feldur hans var hlýr og þéttur. Hann var einsog lifandi, hljóp, gelti og ólmaðist. - Ertu bara hvolpur ennþá, greyið? sagði stúlkan og lék sér við hundinn. Hún var í essinu sínu, hafði fengið félagsskap í óbyggðum. Hund- urinn virtist ekki hafa neinn áhuga á að yflrgefa hana og í hvert sinn sem hún vaknaði var hann einhversstaðar nálægur og fylgdist með henni vökulum, svörtum augum. Dagarnir liðu hægt, í raun voru þetta engir dagar og heldur engar nætur, bara ein og sama náttleysan. Turnvaktir og tilkynningarsímtöl voru eina tilbreytingin. Og einhverju sinni datt stúlkunni í hug að hundurinn væri sennilega svangur og gaf honum kjöt á disk. Hund- urinn át og kjötið hvarf. Upp frá því gaf hún honum reglulega. Eitt TMM 1997:2 41
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.