Tímarit Máls og menningar - 01.06.1997, Qupperneq 91

BRÉF TIL MÓÐUR
munir sakna hans á stundum og eg held líka eg muni oft sakna stofunnar
minnar, - þegar eg kem heim - sem eg átti svo marga gleðistund inni þó þær
stundum líka væru öðruvísi. Á sunnudaginn 5ta júlí var biskupinn vígður í
Frúarkirkju og fór það allt vel fram og getur hann best af því sagt þegar hann
kemur, en það er óvíst hvörnig hann kemst það, því hér eru engin skip sem
heim eiga að fara, þó segja sumir að herskip eigi að fara heim héðan en enginn
veit það þó með vissu; sem stendur er biskupinn og Ástríður yfir á Fjóni, þau
fóru þangað föstudaginn eftir vígsluna og koma aftur seinast í þessari viku,
enda hefði hann ei þó hann hefði verið hér farið heim með skipi því sem eg
sendi seðil þenna með því það kvað vera dálítil skútuskömm sem fer á
morgun. Ef þau ei geta komið bréfum hingað frá Fjóni áður en skipið fer þá
ber eg kæra kveðju þeirra frúnni og Stefáni og þér o.s.fr. segðu frúnni að
einhvör ráð muni verða til að biskup komist heim í sumar ef ei önnur þá
mun konungur hjálpa honum. Svíakonungur kom hér í fyrradag með
drottningu sína og þrjá sonu og mikið af hirð sinni, hafði Kristján konungur
boðið honum heim til sín, hér hefur gengið margt á um þessa daga út af
komu hans og allt ómarkvert, hann fer á stað aftur í kvöld með mönnum
sínum og drottningu. Grímur fer á morgun á stað alfarinn til Parísar og biður
hann kærlega að heilsa þér og eins Brynjólfur Pétursson. Konráð getur skeð
að líka ferðist til Þýskalands í sumar og veit eg ei hvað úr heimför hans verður,
því hann er nú annars hugar; hann missti nefn[i]l. hérna um daginn unnustu
sína, unga, fallega og væna danska stúlku, enginn íslendingur vissi að hann
var trúlofaður fyrr en eftir að hún var dáin og höfðu þau þó verið lofuð í eitt
ár, og fylgdum við henni þá allir til grafar. Aungan mann hefi eg séð harma
eins og Konráð, hann talar ei mikið en hann er alltaf utan við sig og eins og
agndofa og ef eg má segja svo: hann ráfar eins og rúin kind, þá reka menn
lömb á dali, við gröfina sá eg hann ei fella tár en á augonum sást að hann
hafði bæði grátið og vakað, og engin hreyfing sást á honum önnur en að
neðri vörin skalf og titraði. Nú er dálítið komið af fréttum útifrá, en það er
af mér að segja að mér líður vel og er nú aftur farið að færast að „examens“-
dögum fyrir mér og hygg eg gott til þess, Brynjólfur frændi er enn út á landi
og Stefán er nú í þessum dögum uppi til „dímissiónsexamens" og biðja þeir
báðir að heilsa þér. Biskup hef[u]r lánað mér 50 dali og lánar mér aðra 50
þegar hann kemur frá Fjóni, en arfinn fæ eg ei fyrr en ,Attestið“ kemur og
er eins gott að hann sé geymdur þar sem nú er og hjá mér þar til Hemmert
kem[u]r því hann á svo að fá hann allan hvört sem heldur er. Allir hér eru
mér ofurgóðir og mér líður hér vel nema hvað mig langar ógn heim og
skelfing hlakka eg til heimkomunnar í sumar, svo þú sjáir hvörnig mig langar
heim set eg hér tvær vísur sem mér duttu einusinni um daginn í hug niður
við sjó, þær eru svona:
TMM 1997:2
89