Tímarit Máls og menningar - 01.09.1999, Blaðsíða 30

HELGl INGÓLFSSON
Y-4K hafði verið smávægileg villa í samanburði við hinar fyrri, en
reyndar höfðu afleiðingarnar verið geigvænar. I daglegu tali gekk vill-
an sú undir nafninu Babelsþvœttingurinn, en hún hafði einmitt valdið
því að enginn skildi handbókina rétt. Og til hvers að búa til forrit, ef
enginn gat lesið leiðbeiningarnar? í kjölfarið, nákvæmlega þúsund
árum seinna, kom síðan Y-3K, öðru nafni Sódómuupprætingin. Og
fyrir misgáning hafði Gómorra fylgt í kaupunum.
„Kerfisvilla: Skilgreindu veruleika.“
Hvernig var eiginlega hægt að skilgreina veruleika? Veruleikinn var
bara það sem átti sér stað þarna inni í tölvunni, þar sem atburðarásin
hafði staðið yfir í fleiri árþúsund með milljónum leikmanna. Eitt ein-
kenni framvindunnar hafði orðið ófyrirséð sálnafjölgun, sem aldrei
hafði verið gert ráð fyrir í upphafi. Nú var kerfið að sprengja allt utan
af sér.
Fyrir 4000 árum hafði sá vandi ekki reynst svo aðsteðjandi, enda
hafði Y-2K leyst úr því að hluta, að minnsta kosti hvað varðaði frum-
burðina. Sú villa hafði fengið nafnið plágurnar eða jafnvel plágurnar
tíu, enda hafði eitthvert hökt komið fram í vélinni. Árþúsundi síðar
kom síðan upp vandamál, sem öllu j öfnu var kallað Jobsbaslið, og þótti
ekki ýkja alvarlegt, en það var eingöngu forleikurinn að mesta dóma-
dags þruglinu.
Já, YOK eða krossfestingarklúðrið reyndist ægilegasta axarskaftið af
öllum. Aldrei var ætlunin að neinum yrði tortímt, en fyrst úr því varð,
þurfti það þá endilega að vera rangur maður? Verst af öllu var þó
sundurþykkjan sem af hlaust; sumir töldu að um villu hefði verið að
ræða, en aðrir neituðu að trúa því.
„Kerfisvilla: Skilgreindu veruleika.“
Tími til kominn að endurnýja úrelt forrit, já. Búa til betri veruleika
en áður, nýja og bætta útgáfu. Þegar skapa átti veruleika varð að hafa
hann svo raunverulegan að sá, sem í honum hrærðist, teldi ekki neinn
annan mögulegan. Þess vegna mátti alveg eins nefna þetta sýndar-
veruleika, í þeirri merkingu að um var að ræða hina fullkomnu blekk-
ingu. YOK hafði blekkt suma, en ekki alla.
Eftir þetta hafði hann beðið spenntur eftir YlK-villunni og eigin-
lega orðið fýrir vonbrigðum, þegar ekkert gerðist. Hvað var eiginlega á
seyði? Var nokkuð viðsjálla en forrit, sem skorti skipulag eða kerfi í
villustarfsemi sinni? Hvers konar villupúki hafði eiginlega slæðst
28
www.mm.is
TMM 1999:3