Tímarit Máls og menningar - 01.09.1999, Blaðsíða 55

HLUTAVELTAN
eða fimm sinnum. Bobby Martin smeygði sér undan fálmandi taki
móður sinnar og hljóp hlæjandi aftur að steinahrúgunni. Faðir hans
byrsti sig og Bobby kom fljótt og tók sér stöðu milli föður síns og elsta
bróður.
Hlutaveltunni - eins og hópdansinum, unglingaklúbbnum, hrekkja-
vökuskemmtuninni-var stjórnað af Summers sem hafði bæði tíma og
orku til að sinna félagsmálum. Hann var búlduleitur, gamansamur
maður og hann rak kolaverslunina og fólkið vorkenndi honum af því
að hann átti engin börn og konan hans var skass. Þegar hann kom á
torgið með svarta trékassann í fanginu fór kliður um þorpsbúa og
hann veifaði og kallaði: „Dálítið seinn í dag.“ Póstmeistarinn, Graves,
kom á eftir honum með þrífættan koll í fanginu og kollurinn var settur
á mitt torgið og Summers setti svarta kassann á hann. Þorpsbúar héldu
sig í hæfilegri fjarlægð og höfðu bil milli sín og kollsins og þegar
Summers sagði: „Vill einhver ykkar pilta aðstoða mig?“ kom nokkurt
hik á menn áður en tveir þeirra, Martin og elsti sonur hans, Baxter,
gengu fram til að halda kassanum kyrrum á kollinum meðan Summers
hrærði í pappírsmiðunum sem voru í honum.
Upphaflegur útbúnaður hlutaveltunnar hafði týnst fyrir löngu og
svarti kassinn, sem nú stóð á kollinum, hafði verið tekinn í notkun
áður en Warner gamli, aldursforsetinn í bænum, fæddist. Summers
talaði oft við þorpsbúa um að búa til nýjan kassa en enginn vildi raska
þeirri hefð, sem svarti kassinn var fulltrúi fyrir, þó lítil væri. Sagan seg-
ir að kassinn sem nú var í notkun hafi verið búinn til úr hlutum úr
kassanum á undan en hann hafði verið settur saman þegar fyrstu íbú-
arnir settust hér að og mynduðu þorp. Á hverju ári, eftir hlutaveltuna,
fór Summers að tala um nýjan kassa en á hverju ári fjaraði sú umræða
út án þess að nokkuð væri gert. Svarti kassinn varð máðari með hverju
árinu; nú var svo komið að hann var ekki lengur allur svartur heldur
hafði flísast illa úr annarri hliðinni svo að sá í viðarlitinn og sums stað-
ar var hann upplitaður eða blettóttur.
Martin og elsti sonur hans, Baxter, héldu svarta kassanum tryggi-
lega á kollinum þar til Summers hafði hrært rækilega í pappírsmiðun-
um með hendinni. Vegna þess hve margir af helgisiðunum voru
gleymdir og grafnir hafði Summers fengið því framgengt að pappírs-
miðar kæmu í stað tréflísanna sem höfðu verið notaðar kynslóðum
saman. Tréflísar höfðu verið ágætar, fullyrti Summers, þegar þorpið
TMM 1999:3
www.mm.is
53