Tímarit Máls og menningar - 01.09.1999, Síða 67

HVENÆR ER STÚLKA STÚLKA?
sögumaður tekur við fólkið sem þekkir hana. Og svo vitanlega í gegnum
sögumanninn sjálfan. Nánar verður rætt um þessa frásagnaraðferð síðar.
Hinsegin stúlka
Ótti söguhetjunnar við speglanir, sem lýst var hér að ofan, tengist að sjálf-
sögðu því að hún er „í felum“. Hún er þó ekki „í felum“ með kynhneigð sína,
eins og hefðbundin (yfirfærð) merking þessa orðatiltækis vísar yfirleitt til,
heldur er hún í felum með þá staðreynd að hún er kynskiptingur. Hún fædd-
ist sem drengur en var breytt í stúlku: „Hún er og verður læknisfræðilegt af-
rek. Ef ekki sálfræðilegt líka. Uppgötvaði þetta allt saman á fermingardaginn
sinn.“ (107) Þetta er leyndarmál Auðar og sú þjáning sem hún er að kljást við
sumarið sem hin eiginlega frásögn Sögu afstúlku tekur til. Og ekki er nema
von að stúlkan þjáist. Hún hefur reynt bókstaflega/líkamlega þá geldingu
sem Freud vildi meina að allar konur hefðu sálræna reynslu af. Hún fæddist
sem drengur:
- Svo veiktist ég. Það er allt og sumt. Fékk þvagfærasýkingu þegar
ég var átta vikna gamall. Var lagður inn á sjúkrahús og viku seinna var
limurinn fjarlægður. Þetta var krónísk sýking og hann alveg stíflaður.
1 raun biðu þeir næstum of lengi. Ég var nær dauða en lífi þegar þeir
tóku afmér typpið. Samt er þetta ekkert einsdæmi hér á landi ...“(109)
Auður Ögn hefur því í raun verið geld tvisvar. í fyrra sinnið líkamlega átta
vikna gömul. Og svo hefur hún - eins og allar stúlkur - gengið í gegnum hina
sálrænu geldingu á ödipusarstigi þroskans, þegar hún lærði að hún var kven-
kyns (geldur karlmaður, samkvæmt Freud) og að haga sér samkvæmt því.
Þegar Auður kemst að því sanna um hið tilbúna kyn sitt hrynur sá grund-
völlur sem sjálfsmynd hennar hefur byggt á. Hún er ekki lengur „eðlileg“
stúlka, hún mun ekki geta aukið kyn sitt og „lífið er í algerri þversögn við
heiminn“, eins og segir á einum stað í sögunni. (81) Mikilvægi þessarar stað-
reyndar, að kynfæri Auðar eru „gagnslaus" (í hinum gagnkynhneigða, sam-
félagslega skilningi, þar sem allt miðar að því að viðhalda mannkyninu), er
margítrekað í sögunni. Barnshafandi konur eru allt í kringum Auði (systir
hennar og stjúpmóðir) og fara ósegjanlega í taugarnar á henni. Sjálf hugsar
hún á þessa leið þegar hún skoðar hið tilbúna líffæri sitt:
Horfir inn í sjálfa sig í speglinum. Þetta á hún. Þetta er hún. Þetta er
stóra leyndarmálið. Eitt stykki píka. Ekki til að pissa með. Nei, það hefði
bara þurft lítið gat til þess. Og ekki er þessi píka til að skíta börnum
með. Engin innri líffæri til þess. Þessi píka er beinlínis til að ríða. (91)
TMM 1999:3
www.mm.is
65