Tímarit Máls og menningar - 01.09.1999, Blaðsíða 57

HLUTAVELTAN
voru farnir og mundi þá að það var tuttugasti og sjöundi og kom
hlaupandi.“ Hún þurrkaði sér um hendurnar á svuntunni og frú
Delacroix sagði: „Þú komst samt í tæka tíð. Þeir láta enn dæluna ganga
þarna upp frá.“
Frú Hutchinson teygði álkuna til að sjá í gegnum hópinn og kom
auga á mann sinn og börn sem stóðu framarlega. Hún klappaði frú
Delacroix á handlegginn á kveðjuskyni og tók að ryðja sér braut í
gegnum hópinn. Fólkið hleypti henni í gegn með glöðu geði; tveir eða
þrír sögðu með röddu sem rétt heyrðist yfir hópinn: „Hérna kemur
frúin þín, Hutchinson,“ og „Bill, hún náði eftir allt saman.“ Frú
Hutchinson komst til mannsins síns og Summers, sem var farinn að
bíða, sagði glaðlega: „Hélt við yrðum að halda áfram án þín, Tessie.“
Frú Hutchinson sagði brosandi: „Þú hefðir ekki viljað að ég skildi
diskana mína eftir í vaskinum, er það Joe?“ og daufur hlátur barst um
hópinn um leið og fólkið færðist aftur á sinn stað eftir komu frú
Hutchinson.
„Jæja þá,“ sagði Summers alvarlega, „það er víst eins gott að byrja,
ljúka þessu af svo að við getum farið aftur að vinna. Vantar einhvern?“
„Dunbar,“ sögðu nokkrir, „Dunbar, Dunbar.“
Summers gáði á listann. „Clyde Dunbar,“ sagði hann, „það er rétt.
Hann fótbrotnaði, er það ekki? Hver dregur fyrir hann?“
)yÆtli það sé ekki ég,“ sagði kona nokkur og Summers sneri sér að
henni. „Eiginkona dregur fyrir manninn sinn,“ sagði Summers. „Áttu
ekki fullorðinn pilt til að gera það fyrir þig, Janey?“ Þó að Summers og
allir aðrir í þorpinu vissu svarið fullvel þá var það í verkahring stjórn-
anda hlutaveltunnar að spyrja slíkra spurninga formlega. Summers
beið fyrir kurteisis sakir meðan frú Dunbar svaraði.
„Horace er enn ekki nema sextán,“ sagði frú Dunbar hrygg. )VÆtli ég
þurfi ekki að hlaupa í skarðið fyrir þann gamla í ár.“
„Einmitt,“ sagði Summers. Hann merkti við á listann sem hann hélt
á. Síðan spurði hann: „Dregur Watson pilturinn í ár?“
Hávaxinn piltur í hópnum rétti upp höndina. „Hér,“ sagði hann,
„Ég dreg fyrir okkur mömmu.“ Hann deplaði augunum órólega og
laut höfði snögglega þegar nokkrar raddir í hópnum sögðu eitthvað á
þessa leið: „Góður drengur, Jack.“ Og: „Fínt að sjá að móðir þín á karl-
mann í þetta.“
TMM 1999:3
www. mm. ís
55