Tímarit Máls og menningar - 01.09.1999, Síða 95
Antonin Artaud
Blóðslettan
UNGUR MAÐUR: Ég elska þig og allt er í góðu lagi.
STÚLKA: [ íflýti og með slátt í röddinni] Þú elskar mig og allt er í góðu
lagi.
UNGUR MAÐUR: [ lœgra] Ég elska þig og allt er í góðu lagi.
STÚLKA: [enn lœgra] Þú elskar mig og allt er í góðu lagi.
UNGUR MAÐUR: [snýr sér snögglega til hliðar) Ég elska þig.
Þögn
UNGUR MAÐUR: Snúðu þér að mér.
STÚLKA: [með sama hætti, snýr sér að honum] Svona.
UNGUR MAÐUR: [ með upphafmni, skrækri röddu) Ég elska þig, ég er
stórkostlegur, ég er skínandi, ég er uppfullur, ég er þéttur.
STÚLKA: [sama skræka röddin) Við elskum hvort annað.
UNGUR MAÐUR: Við erum áköf. Æ, heimurinn er svo vel gerður.
Þögn: Hávaði sem virðist koma frá risastóru hjóli sem snýst og blæs
vindhviðum. Hvirfilbylur kemur upp á milliþeirra. Á því augnabliki
skella tværstjörnursaman ogröðkjötmikilla útlimafalla niður. Síðan
fallafætur, hendur, höfðuleður, grímur, súlur, súlnagöng, bænahús og
flöskur hægar og hægar eins og í tómarúmi, síðan þrír sporðdrekar,
hver áfætur öðrum og að lokutn froskur og taðuxi sem lendir svo hægt
að það veldur velgju og sorg.
UNGUR MAÐUR: [hrópar af lífs og sálar kröftum] Himnarnir hafa
brjálast. [Lítur upp til himins] Flýjum.
Ýtir STÚLKUNNI undan sér af sviðinu.
TMM 1999:3
www.mm.is
93