Tímarit Máls og menningar - 01.09.1999, Síða 100

Boris Christov
Brúðkaup móður minnar
Hann hélt niður brekkuna og hvarf útí buskann.
Hægt og sígandi sökk faðir minn í grænt grasið.
Tvo áratugi hef ég beðið hans,
og tvo áratugi hefur verið biðlað til móður minnar.
Vel klæddir og vandlega greiddir menn koma.
Þeir spjalla og sárbæna og bjóða henni beina,
en hún vísar þeim á bug, kveðst vera kát,
fer út og finnur sér eitthvað að gera í garðinum.
Seinna kemur hún inn með fötu fulla af mjólk,
situr á þröskuldinum og skrafar við þögnina.
Þannig hefur það verið fráþví ég man eftir mér.
En einn góðan veðurdag mun brúðguminn birtast
og við þrjú setjast kringum borðið.
Úti mun klarínettan kveina veikum rómi
og við vera þögul og hjörtu okkar hljóðlát.
Hún mun horfa á hendur hans raða brauðmolum á borðið,
og um síðir munu þau fara að hjala um heilsufarið.
Lífíð mun aftur vitja litla heimilisins
og ég mun lónast burt og láta þau ein.
Stundarkorn mun móðir mín gráta í gættinni,
leggjast síðan hæglát til hvíldar
við öxlina á ókunna manninum
og hjartað á framliðnum föður mínum.
98
www.mm.is
TMM 1999:3