Gerðir kirkjuþings - 1986, Qupperneq 137

129
samkomulagi. Án eindregins vilja almennings þokast lítiö
i átt til afvopnunar og þar meó varanlegs friðar. Þegar
upp er staóió er þvi spurt um almenningsálit, um
lifsviöhorf fólks. Og hver mótar þaó.? Þeirri spurningu
hlýtur kirkjan um víöa veröld aó leita svara viö. En þó
hljóta kristnir menn umfram allt aó líta i eigin barm og
spyrja, hvort Kristur hafi fengió að móta vióhorfin aó
einhverju leyti í umræóu, þar sem um líf og dauða
mannkynsins er aó tefla.
Þaó getur ekki lengur verió vilji kirkjuþings aö láta frá
sér fara loómollulegar ályktanir um almennan frióarvilja,
þar sem ekkert er sagt umfram þaó sem allir geta tekió
undir. Hin spámannlega rödd kirkjunnar á hins vegar aó
vera eins og súrdeigió eóa saltió, kirkjunni ber aö hafa
mótandi áhrif, taka af skarió, taka áhættu. "Gjörió
iðrun" var hió spámannlega upphaf á boóun Jesú samkvæmt
Mattheusarguóspjal1i. Kirkjan hlýtur aö kalla til
afturhvarfs, endurskoöunar, iórunar, endurnýjunar og hún
hlýtur aó gera slika kröfu til sjálfrar sín fyrst og
fremst. Hvernig ætti kirkjan aó geta gert kröfu til
þjóóarleiótoga og stjórnmálamanna um aó taka af skarió ef
hún gerir þaó ekki sjálf? Á yfirstandandi timum reynir á
gildi boóskapar kirkjunnar um sáttargjöró, um elsku til
óvinarins og um leió kraft til bjóóa valdi eyóingar og
í.llsku birginn.
Sem betur fer hafa alþjóóleg kirkjusamtök, sem íslenska
kirkjan er aóili aó ítrekaó sent frá sér samþykktir,
yfirlýsingar og fræósluefni um frió og afvopnun og þær
leiöir, sem kristnir menn gætu farió í þeim efnum. Ég vil
vitna til yfirlýsinga Lútherska heimssambandisns og
Alkirkjuráósins frá sumrinu 1981, og birt voru í
Kirkjuritinu sama haust. Frá þeim yfirlýsingum hafa þessi
samtök, sem íslenska kirkjan er aóili aö, hvergi hvikaó.
Mér og mörgum öórum er það mikið undrunarefni, hvers vegna
utanríkisnefnd og frióarhópur kirkjunnar hafa ekki komió
neinu efni er þetta varðar til presta og safnaða. Þaó er
þó hlutverk þeirra beggja aó sinna þannig verkefnum.
Kirkjuþing má samt ekki láta sinn hlut eftir liggja í
brýnasta málefni samtimans, þar ætti kirkjan og hinar ýmsu
stofnanir hennar allra síst aó vera eins og hlutlausir
áhorfendur.
Ályktun prestastefnu 1982, samþykkt samhljóóa:
1. Sá friður sem kirkjan boöar er frióur Guós, sem
hún er send meó út i heiminn til þess aó
fagnaðarerindió fái aó móta mannlífió allt.
2. Vér minnum á að frióur er afleióing af réttlæti í
samskiptum manna og veróur aðeins tryggóur á þann
hátt, aó réttlæti riki.
3. Vér minnum á, aó hinn kristni fagnaðarboðskapur á
erindi vió manninn á öllum svióum lifs hans.
4. Fagnaðarerindió er boóskapur um ábyrgó mannsins á
öllu lífríkinu og þar meó einnig um velferó þjóóa og
einstaklinga.
5. Vér fordæmum geigvænlegan vígbúnaó í heiminum.
Vér minnum á þá gífurlegu fjármuni, sem varió er til
vígbúnaóar meóan stór hluti mannkyns sveltur.
6. Vér bendum á, að málefni frióar og afvopnunar séu
ofar flokkssjónarmióum stjórnmálaflokkanna. I