Glóðafeykir - 01.11.1974, Síða 30

30
GLÓÐAFEYKIR
— Jú, þetta er að vísu gott, meira að segja ágætt, en stundum vill
maður nú líka meira af svo góðu. Eitthvað minnir mig að þú hafir
setið í sýslunefnd?
— í sýslunefnd, já. Jú, ég kom þar nú eitthvað við sögu. Mig
minnir að ég hafi setið tvö kjörtímabil í sýslunefnd. Frá þeim störf-
um minnist éa; nú raunar ekki neins sérstaks. Éo' held að allt hafi
o o
gengið þar fyrir sig með friði og spekt á þeirn árum, en annars munu
öldur hafa risið þar stundum nokkuð hátt hér fyrrum.
Nú, ég veit ekki hvort ástæða er til að halda áfram þessari upp-
talningu. Með Sparisjóð Hólahrepps hafði ég að gera að ég hygg ein
30 ár, og var fyrsti starfsmaður sjóðsins. Hann var annars stofnaður
árið 1910 og aðal hvatamaður að stofnun hans var Jón heitinn Frið-
finnsson, föurbróðir minn. Hugmyndin fékk strax góðar undirtektir
og gerðust 20 menn stofnendur. En ekki var nú höfuðstóllinn hár.
Hleypt var úr hlaði með einar 89,00 kr. En lánastarfsemin fór rösk-
lega af stað, því að þegar í byrjun lánaði sjóðurinn einurn manni,
Jóni Zóphoníassyni, bónda í Neðra-Asi, þvínær allan höfuðstólinn,
eða rúmlega 80,00 kr. Nú eru innstæður í sjóðnum rúmlega 464
þús. kr. en netto eign kr. 881.900,00. Sparisjóðurinn hefur að vísu
aldrei verið ýkja stór stofnun. En þó hefur hann tvímælalaust haft
mikla þýðingu fyrir okkur þarna heima í Dalnum og jafnvel ýmsa
fleiri. Bráðabirgðalán úr Sparisjóðnum hafa áreiðanlega oft og
mörgnm sinnum auðveldað mönnum að ráðast í og ljúka frant-
kvæmdum, sem þeir hafa þurft að gera, og að öðru leyti hefur hann
gert sitt gagn með því að forða þeim peningum, sem í hann hafa
veirð lagðir, frá því að verða eyðslueyrir, að einhverju leyti a. m. k.
Nú heyrast raddir frá hærri stöðurn um að leggja niður sparisjóðina.
Öllu fjármagni á að smala inn í banka eða þá einhverja aðra sjóði
en sparisjóðina. Þar með eru ráðin tekin af heimamönnum yfir
þeirra eigin sparifé, en öll stjórn á að korna að ofan, að sunnan.
Ekki hef ég trú á að það fyrirkomulag sé hagkvæmara fyrir sveit-
irnar a. m. k.
Þegar Kolbeinn vinur minn Kristinsson flutti frá Skriðulandi og
hætti þá að sjálfsögðu þeim veðurathugunum, sem hann haft þar á
hendi fyrir Veðurstofuna, voru þær athuganir fluttar til Hóla. Gerði
ég það þá fyrir frænda minn, Hlyn veðurstofustjóra, að taka þær að
mér, og var raunar býsna ánægjulegt starf. Urn bréfhirðinguna á
Hólum sá ég lengi og tók auk þess við reikningshaldi fyrir símstöð-
ina, þegar Gunnar Bjarnason kom í Hóla, og hafði fyrir það hvorki
meira né minna en kr. 500,00 á rnánuði.